Dzieci tak szybko dorastają

Dziś pożegnałyśmy naszego adoptowanego synka, który za chwilę wylatuje do Noweg Jorku. Zabrzmiało odpowiednio łzawo? To teraz od początku:) W weekend miałyśmy najazd Hunów, a konkretnie trójmiejskiej braci artystycznej, która przyjechała robić wizualizacje do piątkowo-sobotniej techno-imprezy na barce przy Moście Świętokrzyskim. Miałyśmy się jedynie spotkać z dwojgiem przyjaciół, którzy stanowili 2/5 owej ekipy, ale gdy się okazało, że mogą nocować albo w Grodzisku (czy Nowym Dworze) Mazowieckim, albo w samochodzie, zgarnęłyśmy wesołą gromadkę do siebie. Gdy nastało sobotnie wczesne popołudnie i nasi mili goście przetarli swe zaspane i w 3/5 bardzo młodzieńcze oczka, i gdy nowa znajomość została przypieczętowana wspólnym śniadaniem, nasz wtedy jeszcze nie synek dostrzegł u nas w domu rzecz wspaniałą - Playstation! I od słowa do słowa 4/5 gromadki poszło na miasto, a on został. I grał, i gadał, i pytał (a choćby o to, które aktorki nam się podobają - przy okazji wspólnie przejrzeliśmy ranking 80 Kobiet na Kobiety Kobietom), i odpowiadał, wykazując się cudowną szczerością, otwartością, poczuciem humoru (gdy po iluś tam godzinach reszta grupy zadzwoniła z miasta z zapytaniem, czy jednak by do nich nie dołączył, z miejsca skorzystał z naszej podpowiedzi i stwierdził, że chyba oszaleli - w końcu on właśnie został sam na sam z dwiema lesbijkami!). Od słowa do słowa wyszło nam, że właściwie mogłybyśmy go adoptować, na co stwierdził, że on bardzo chętnie - przeniósłby się do Warszawy, znalazłby pracę, chodziłby na spacer z psem, robił zakupy, obierał ziemniaki, no po prostu syn idealny. Nie przeciągając historii - został z nami do poniedziałku, pewnie by został i dłużej, ale musiał odebrać z pociągu swoją dziewczynę, z którą do wspomnianego Nowego Jorku za chwilę leci. Obiecał, że napisze :)

Po co przytaczam tę historię? Bo jest cholernie pozytywna. Bo pokazuje, że jest iluś tam fajnych, otwartych ludzi, którzy wprawdzie nigdy żadnej lesbijki czy geja nie mieli okazji bliżej poznać, ale gdy już poznają - to są ich zwyczajnie ciekawi. I nic więcej, żadnych uprzedzeń, stereotypów, chyba że potraktowanych na wesoło.

Mniej pozytywnie dziś u Abiekta, rzecz niestety znów o Fundacji Równości, a konkretnie o tym, dlaczego nam (Stowarzyszeniu Otwarte Forum i Abiekt.pl) z nimi nie wyszło. Plus zastrzeżenie, żeby się mimo wszystko do działalności nie zniechęcać - pod którym to zastrzeżeniem podpisuję się obiema rękami. Mimo iż teoretycznie poza dużymi organizacjami działać jest trudniej, przykład Abiekta czy, z dawnych czasów, Zbyszka Sypniewskiego (który w 2003 roku sam zorganizował na Uniwersytecie Gdańskim przegląd filmowy, panel dyskusyjny i cykl wykładów "Homofobia. Spojrzenie z bliska", a rok później wspólnie z Błażejem Warkockim przygotował słynną już książkę "Homofobia po polsku"), pokazuje, że również indywidualnie działać można, i to i efektywnie, i efektownie. Tak że jeżeli ktoś i chce, i potrafi, potencjalny brak zaufania do organizacji nie powinien być żadną przeszkodą. Żeby nie było - uważam, że w dużych organizacjach działa mnóstwo wartościowych ludzi i powstaje bardzo dużo dobrych projektów. Nie zawsze tak prestiżowych i medialnych jak EuroPride, ale na pewno nie mniej (a śmiem twierdzić, że bardziej) ważnych.

Recenzja "Kobiety kochają kobiety" w końcu na Homikach, sama książeczka leci już z synkiem do Nowego Jorku (swoją drogą, ciekawe, co o tym wszystkim powie jego dziewczyna:)), tak że proszę mnie nie pytać, czy pietruszka wpływa na słodki czy słony smak skóry oraz co jeść, by zmienić swój zapach, bo nie zapamiętałam. Wystarczy, że na Homikach spytali o punkt U i strefę AFE, których to kryptonimów nieopacznie użyłam w recenzji. Skoro przy kryptonimach jesteśmy, niemal już sławne Lesbijskie Oddziały Terrorystyczne uruchomiły bloga, na którym będą informować o kolejnych akcjach i tłumaczyć się z już przeprowadzonych. Adresu obiecałam póki co nie podawać (choć przychodzi mi to z niejakim trudem), ale na dobry początek wrzucę logo.

Przy okazji - na Innej Stronie znalazłam kolejną interpretację akcji z samolotem i tamponami - otóż ponoć chodziło o to, że lesbijki też walczyły w Powstaniu Warszawskim. No pewnie, że tak!