O jeden dzień dłużej

Jak kocha, to powinna wierzyć, że z tą osobą będzie do końca życia, prawda?

Takie ni to zdanie twierdzące, ni to pytanie pojawiło się gdzieś w jakimś komentarzu. Rzuciło mi się w oczy, ponieważ jest to zaklinanie rzeczywistości, wiara w cuda i oczywiście marzenie nas wszystkich. Ale czy osoba kochająca powinna wierzyć, że z tą, którą kocha, będzie do końca życia?

Otóż moim zdaniem nie. Taka wiara bowiem już na samym starcie skazuje nas i nasz związek na porażkę. Odpowiedź, dlaczego, jest prosta. Ponieważ nie tyle wierzymy, ile najczęściej, wchodząc w kimś w relację miłosną, zakładamy, że tak już będzie do końca świata i o jeden dzień dłużej. Przecież tym razem to ta najprawdziwsza z prawdziwych miłości.

Rozpoczynamy nowy związek. Hormony buzują. Nie jemy, nie śpimy, nasze myśli biegną w jednym kierunku. I pomimo tych niedogodności w funkcjonowaniu mamy wrażenie, że nic nie stanie nam na przeszkodzie, a to, co do tej pory sprawiało nam trudności, zniknęło jak sen złoty. I, jak w piosence, znowu mamy dwanaście lat i możemy wszystko.

Wydaje się, że w takim stanie najgorszym złem jest zakładanie, że takie uczucie może się kiedyś skończyć. Przecież jest pięknie. Żyjemy z przekonaniem, że nic nigdy nie zmieni naszej miłości. A jednak. Prawie każdy nasz związek zaczynał się takim szaleństwem i większość z nich się skończyła. Nie zauważamy, kiedy i z jakich powodów związek zaczyna się sypać, kiedy oddalamy się od siebie. Nie przeżywamy każdego dnia, każdego pocałunku, każdego seksu tak, jak na to zasługuje. Ufamy bowiem, że będziemy mieć to zawsze. Nie dbamy o siebie, drugą osobę i związek. Popadamy w stagnację. Zachowujemy się jak stare dobre małżeństwo, które puszcza bąki w swojej obecności i nie przeprasza.

Świadomość, że nic nie trwa wiecznie, pomaga omijać te rafy. Odkrywać na nowo wzajemną fascynację, zakochiwać się na wiosnę w osobie, z którą jesteśmy. Cieszyć się swoim towarzystwem. A każdy pocałunek, razem spędzona noc (lub dzień) jest czymś, co może nigdy już potem nie nastąpić. Dlatego przeżywamy go tak intensywnie.

Uzmysłowienie sobie tego powoduje, że dbamy o siebie wzajemnie, robimy fantastyczne, szalone rzeczy, a w kinie nadal trzymamy się za ręce. Chodzimy na randki. Wiemy bowiem, że każdego dnia musimy dbać o tę miłość i starać się o drugą osobę, bo nic nie jest nam dane na zawsze.

Dlatego, składając deklarację miłosną, lepiej powiedzieć: "Kochanie, nie mogę ci obiecać, że będziemy ze sobą do końca świata i o jeden dzień dłużej, ale obiecuję, że zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby tak było".