Szacunek do samych siebie

Miałam nie pisać o ciocie Palikota. Nie dlatego, że jego formacja jest mi szczególnie bliska i daję jej jakąś taryfę ulgową. Przeciwnie - dlatego, że nigdy nie miałam co do niego szczególnych złudzeń (mimo że głosowałam na Wandę Nowicką, a więc jednak na RP), więc ani mnie jego homofobiczna wypowiedź nie zaskoczyła, ani nie zaszokowała. Nie zdziwił mnie też Robert Biedroń, twierdzący, że "Palikot celnie opisał Gowina" czy że "Janusz nie chciał tym sformułowaniem obrazić homoseksualistów, ale napiętnować obłudę i zakłamanie takich ludzi jak minister Gowin, którzy co innego mówią, a co innego robią. (...) Sami w klubach gejowskich często w ten sposób określamy osoby, które charakteryzują się zakłamaniem". (Na wysokości zadania stanęło za to KPH - tak, to stworzone przez Roberta - wystosowując pełen oburzenia list do lidera RP.) I gdyby na tym się skończyło, można by podsumować całą historię stwierdzeniem, że obawy iluś tam osób (w tym moje), że nie da się być jednocześnie w trzecim sektorze i w polityce, i że dla partyjnych interesów łatwo porzucić niedawne ideały, były słuszne.

Ale na tym się nie skończyło. Kuriozalną obronę Palikota popełnił kolejny eksprezes, a zarazem obecny rzecznik prasowy KPH, Tomasz Szypuła. Tak, obronę, bo choć zgadza się z kolegami i koleżankami ze swojej organizacji, że wypowiedź szefa RP była skandaliczna, i nie zgadza się z tezami Roberta odnośnie tego, co właściwie oznacza słowo "ciota", to jednocześnie zapewnia, że "Janusz" homofobem nie jest, jest nim za to określony mianem cioty Gowin, a tak w ogóle to RP ma projekt ustawy o mowie nienawiści i wypowiedź Palikota pomoże w debacie nad nią. Rzecznikowi KPH ostro odpowiedział Mike Urbaniak i... zaczęła się wojna torebkowa. Pod tekstem Mike'a wypowiedział się Tomek, określając go mianem zainteresowanej wyłącznie własnym tyłkiem salonowej cioty. Do dyskusji - godząc się z jednym lub z drugim - włączyły się kolejne aktywistyczne nazwiska. Zawrzało też na prywatnych profilach działaczy i działaczek. Jednym z powtarzających się argumentów był ten o prawie do krytyki - komu wolno, a komu nie wolno jej uprawiać. Do tego doszły rozważania nad osobistymi przewinami uczestników i uczestniczek dyskusji. I gdzieś w tym wszystkim znikł i powód całej awantury, i głosy tych, którzy liczyli, że eksprezesi KPH, którzy obecnie są z Palikotem po imieniu, zamiast robić dobrą minę do złej gry, powiedzą mu po prostu, że tak nie wolno.

Cała ta historia zbiegła się w czasie z pojawieniem na moim ulubiony forum wątku o szacunku w "środowisku". Jego założycielka pisze tak:

LGBT domaga się równych praw i tolerancji, ale jakby się przyjrzeć nam samym - czy na pewno na to zasługujemy? Czy lesbijka obrażająca kobietę bi paskudnymi epitetami ma prawo domagać się tolerancji od ludzi? Czy lesbijka obrażająca geja ma prawo domagać się praw równych z ludźmi hetero?

Rozumiem jej frustrację, mieszania kwestii praw i tolerancji - już nie. Choć nie dziwię się, że taka wypowiedź się pojawiła. Nie tylko dlatego, że to odbicie dość powszechnego niestety w społeczeństwie przekonania, że na równe prawa to musimy sobie zasłużyć (nienagannym zachowaniem, aparycją i prezencją), ale też dlatego, że, jak widać w opisanej wyżej historii pewnego homofobicznego tekstu, nawet nasi "reprezentanci" myślą podobnie. Nie szanują i siebie, i tych, którzy uważają ich za swoich przedstawicieli, odmawiając sobie (na pewno z bardzo ważnych powodów) prawa do wyrażenia krytyki, bycia oburzonymi. Pokazują, że tak, to prawda, im wolno mniej i oni są mniej warci, również w formacji, która teoretycznie jest im (nam?) przyjazna. Trudno się w takiej sytuacji dziwić i homofobicznym kwiatkom Palikota (wszak "jego" geje go zapewniają, że wszystko jest w porządku), i temu, że i wśród niehetero jest tak wiele osób, które są przekonane, że nie zasługują na równe traktowanie.

Żeby nie było - nie, nie twierdzę, że to wina Tomka i Roberta, że pojawiają się tak przeraźliwie smutne wypowiedzi, jak ta z forum Kobiety Kobietom. Ale to z pewnością oni odpowiadają za to, co sami mówią i piszą.

PS A co ja myślę o "ciocie Palikota"? Myślę, że szef RP tradycyjnie palnął. I że ma zerową świadomość języka, którego używa. Nie było tam żadnego Gombrowicza czy Witkowskiego, a "homoseksualnego alfonsa" wymyślił na poczekaniu, żeby usprawiedliwić swój wybryk (podobnie jak Biedroń wymyślił zakłamane cioty). Czy jest zatem homofobem? Nie wiem, nie obchodzi mnie to. Obchodzi mnie za to, co z takimi tekstami robi później i on, i jego wywodzący się z Kampanii przeciw Homofobii partyjni koledzy. Jak widać - wszystko. Oprócz zwykłego "przepraszam".