Ja, monarchini

Dziś poniedziałek i, dla mnie, początek jednego z najcięższych tygodni w roku (z powodów zawodowych), tak że będzie wpis z kategorii niepoważnych. Przy okazji pewnej dyskusji na naszym fejsie przypomniał mi się świetny tekst Bożeny Keff "Krwawi tyrani i dobrzy władcy, czyli programy dla świata i ludzkości" napisany dla "Przeglądu" w czasach, kiedy ten magazyn dało się jeszcze czytać, czyli siedem lat temu. W skrócie - Bożena napisała, co by zrobiła, gdyby została władczynią świata i miała władzę absolutną. Oraz jakie pomysły miało kilka innych przepytanych przez nią osób. A jako że zdecydowanie potrzebuję chwili wytchnienia, zachciało mi się po latach pociągnąć temat.

Na etapie przemyśleń wyszło mi, że na władczynię świata nadaję się średnio, bo, tak szczegółowo, nie jestem w stanie moim programem objąć całej Ziemi. Kilka pomysłów ogólnych się pojawiło, jak zakaz wojen i posiadania broni, otwarcie granic, intensyfikacja badań nad podziemnymi złożami wody w Afryce, zakaz eksploracji Antarktydy, zakaz jakiejkolwiek dyskryminacji, ustawowe ograniczenie konsumpcji i zesłanie wszystkich tyranów na odciętą od świata wyspę z paczką zapałek jako jedynym bagażem, głównie jednak skupiłam się na tym, co bym zrobiła z politykami. Najpierw przypomniały mi się słowa pewnej miłej pani profesorki, którą Gosia swojego czasu spotkała w pociągu, a która zaproponowała, by nieudolnych rządzących rozstrzeliwać - kolejny sort z pewnością bardziej by się postarał - ale to rozwiązanie wydało mi się zbyt drastyczne. Dość często pojawiającą się ideę, by kazać im żyć za minimum krajowe, odrzuciłam dla odmiany jako nieszczególnie motywującą.

Koniec końców zdecydowałam się na pomysł Davida Eddingsa z cyklu książek o Elenium i Tamuli, by przedstawicielom narodu w dniu, w którym zostaną wybrani, odbierać cały majątek. Jeżeli lata ich rządów przyniosą zyski, odzyskają, co ich, powiększone o odpowiedni procent. Jeżeli nie, cóż - skończą z niczym. Rzecz jasna owo rozwiązanie miało pewną wadę - znalezienie chętnych do rządzenia graniczyło z cudem, trzeba było więc wybrać ich bez ich zgody i przez cały czas pilnować - za to państwo prosperowało świetnie. Swoją drogą ciekawa jestem kilku rzeczy - jakie poparcie miałoby takie rozwiązanie w referendum i jak by się zmieniły obyczaje polityczek i polityków, gdyby je wprowadzić np. jutro. Oraz jak oni by odpowiedzieli na pytanie o idealny system rządów i czy ta odpowiedź choć minimalnie uwzględniałaby to, jak je sprawują teraz.

Do gości, których rozwiązania zdecydowanie mają w sobie coś, dodałabym jeszcze Dana Berna:



Nie mam pojęcia, czy powyższe wybory skazują mnie na dołączenie do grona tyranów na wyspie. Pewnie zależy to od punktu widzenia (wszak zakaz wszelkiej dyskryminacji oznacza chociażby likwidację religii). Zapraszam za to do kontynuowania zabawy komentarzach. Tyrani i tyranki - ujawnijcie się!