Z życia homoseksualistek: króliki i szynszyle

Czy lesbijka może być biseksualna? Ależ oczywiście. A czy biseksualistka może być lesbijką? Ba, według niektórych nawet powinna. Jak to możliwe? Cóż, na forum Kobiety Kobietom wszystko jest możliwe. Nawet to, że nagle, ni z tego, ni z owego, skończą się (choć z pewnością nie na zawsze) odwieczne debaty o butchkach. A że natura nie znosi próżni, na tapecie mamy kolejne panie na be - biseksualistki. Jak to wygląda w praktyce? Oto do założonego jeszcze w 2004 roku (tak!) i co pewien czas budzonego wątku "Biseksualne kobiety" doszły i od kilku dni nieprzerwanie utrzymują się w czołówce jeszcze dwa  poświęcone biseksom - "Dlaczego boimy się fallusa" (za sam tytuł należy się co najmniej lektura pierwszego wpisu) oraz "Szacunek w środowisku LGBT". Efekt? Między innymi tytułowe lesbijki biseksualne.

Geneza powstania owego tworu nie jest skomplikowana i pewnie ją znacie. Otóż, mimo że nikt chyba nie ma wątpliwości, że coś takiego jak orientacja biseksualna istnieje, to sporo osób ma całkiem ciekawe teorie na temat tego, na czym ona właściwie polega. Na przykład taką, że jak kobieta biseksualna jest w związku z kobietą, to jest lesbijką, a jak jest w związku z mężczyzną, to jest heteroseksualna. No i żeby jakoś odróżnić te lesbijki, które nigdy nie były w związku z mężczyzną, od tych, które były, wprowadzono podział na lesbijki homoseksualne i lesbijki biseksualne. Nie żartuję! W jednym z wymienionych wątków pojawia się na przykład takie coś:

Z czego wynika "bifobia"? (...) z obaw lesbijki homoseksualnej, która jest z tą biseksualną i uważa, że jedyną przyczyną rozpadu ich związku może być to, że ta biseksualna potencjalnie mogłaby być z facetem.

Ta teoria rodzi zresztą trochę więcej problemów. Bo czym zgodnie z nią jest biseksualność? Tu akurat odpowiedź jest dość prosta: byciem w związku z kobietą i z mężczyzną jednocześnie. Co jednak, gdy w ogóle nie jest się w związku? Ha, prawdopodobnie nie ma się orientacji. Ale zaraz, zaraz, czy to przypadkiem nie oznacza, że wszystkie osoby niebędące w związkach nie mają w ogóle orientacji? A może mają potencjalnie każdą? Nie podejmuję się rozstrzygać tego dylematu.

Teoria numer dwa, wiążąca się zresztą z tą numer jeden, jest taka, że biseksualna to to samo co niezdecydowana. Tak, wiem, że znacie. Ale mogę się założyć, że nie w takim wydaniu. Zresztą sprawdźcie:

Mogłabym być z bi pod warunkiem, ze dopóki jest ze mną, określa się jako lesbijka. Wszędzie, w towarzystwie, w domu. Jeżeli nie potrafi się tak określić, to znaczy, że ma wątpliwości, że chce być całe życie z kobietą.

I co, myślicie, że przegrałam zakład? Spokojnie, tylko dawkuję napięcie.

Ona nie jest lesbijką przez sam fakt bycia w związku. Ona ma być SILNIE WEWNĘTRZNIE PRZEKONANA, że odnalazła swoje miejsce na świecie. I w tej chwili jej pierwiastek heteroseksualny przestaje mieć dla niej jakiekolwiek znaczenie. (...) po co masz wysyłać w świat informacje, że jesteś bi, skoro jesteś przekonana, że chcesz być do końca życia z kobietą? Chyba, że nie jesteś przekonana albo chcesz, żeby cię faceci podrywali, bo nie możesz się bez tego obejść. (...) Jak kocha kobietę, to rezygnuje z mężczyzn i do końca życia prowadzi żywot lesbijski. Czyli w teorii jest bi, a w praktyce les. Do czego zmierzam? Ano do tego, że póki jest singlem, może sobie być niezdecydowana. Ale w momencie, kiedy KOCHA kobietę, nie ma prawa być niezdecydowana.

Jeżeli założyć, że autorce tych słów chodzi nie tyle o "kochanie kobiety", co o "kochanie jednej kobiety" (co nie jest do końca pewne, wszak pojawia się też "dopóki jest ze mną"), to jak dla mnie wymaga za mało. Jej wybranka powinna się też na zawsze wyrzec swojego pierwiastka homoseksualnego. Po co ma wysyłać w świat informacje, że jest lesbijką? Jak kocha kobietę, to rezygnuje z innych kobiet, no chyba, że chce, żeby ją podrywały. Do końca życia prowadzi żywot... Przepraszam, nie wiem, jaki. A jak jej to nie pasuje? Proste:

Okej, to sobie bądź bi, do końca życia osobą niezdecydowaną, która nic nikomu nie może obiecać. Ja jak kocham, to wszystko zrobię, wszystko obiecam,wszystkiego się wyrzeknę, prędzej umrę, niż bym skrzywdziła kogoś, kogo kocham. Ale rozumiem, że dla niektórych to są farmazony. Lesbijki cię zawsze będą unikać, jeżeli nie potrafisz nic nikomu obiecać.

Tak że pamiętaj, biseksualistko, by obiecać komuś coś. Oczywiście o ile ci zależy na towarzystwie lesbijek.

Rzecz jasna to nie jest tak, że autorka owych słów jest jakimś potworem, który kobiet biseksualnych nie znosi i nie rozumie. Ona chce walczyć z podziałami. Pomóc im. Włączyć je do jedynej słusznej, wyznającej prawdziwe wartości i słusznie się określającej lesbijskiej społeczności:

Ja jestem chętna, lubię biseksy, tylko chcę im wykazać, że nie dla każdego jest podniecające ich zainteresowanie mężczyznami, żeby to zaakceptowały, zamiast tworzyć podziały.

No właśnie. Skończcie, biseksy, z tymi podziałami!

Trzecia teoria (już niezwiązana z pierwszą, tak że zapomnijcie o biseksualnych lesbijkach, zacznijcie się za to zastanawiać nad istnieniem biseksualnych ludzi) jest taka, że biseksualność to nie tyle orientacja, co odrębność gatunkowa. Jej pochodną są znane i lubiane disclaimery w ogłoszeniach "mężatkom i paniom bi dziękuję". Ale o co dokładnie w niej chodzi? Przykład (uwaga, wrażliwe osoby prosi się o pominięcie poniższego cytatu):

Może to głupie porównanie, ale... Jak będziecie mieć królika, który śmierdzi i niszczy mieszkanie, to następnym razem kupicie szynszyle. Złe doświadczenia mogą powodować niechęć, to chyba nie jest dziwne. Też jestem źle nastawiona do osób bi. To nie znaczy, że nie mogę z kimś takim zbudować związku. Zbudowałam. (...) Kłamała, oszukiwała, ukrywała, że spotyka się z inną bi (...). W klubie potrafiła oznajmić wszem i wobec przy obcych mężczyznach, że "ją podniecają mężczyźni, a nie kobiety". Mi wmawiała, że podrywam kolegę z pracy (...). Pomimo mojego negatywnego nastawienia byłam z nią. I wiecie co... Więcej tak nie zrobię...

Otóż to - lesbijki to szynszyle, a biseksualistki to króliki. Wszystkie lesbijki i wszystkie biseksualistki. Żeby nie było wątpliwości. Czym się gatunek królik charakteryzuje? Właściwie powyższy cytat wyczerpuje temat. Ale na wszelki wypadek uściślę. Otóż, oprócz ogólnej zdradzieckości, króliki raz na jakiś czas wykazują bynajmniej nieplatoniczne zainteresowanie innymi osobami:

Jak ja mam znosić od czasu do czasu westchnienia w kierunku facetów/kobiet, czy też teksty w stylu "fajnie obdarzony przez naturę", tudzież patrzeć jak robi maślane oczka do pana listonosza, kuriera, sprzedawcy (to samo dotyczy pań), jednocześnie zapewniając o miłości do mnie - no to sorry, ale ja tu miłości nie widzę.

Jak do pani listonoszki, kurierki, sprzedawczyni, to ja dla odmiany nie widzę biseksualności, no ale ja się nie znam.

Dodatkowo, kobiety biseksualne częściej wybierają związki z rozsądku (co tłumaczy ich ustawiczne zdrady):

Moje przypuszczenia są takie, że tak, biseksualistki częściej wybierają faceta niż kobietę, nie zważając, czy bardziej im się podoba obecna dziewczyna, czy obecny najlepszy kandydat na faceta. Kobiety nie kierują się wyłącznie pociągiem fizycznym, posiadanie nawet przeciętnego chłopa jest dla kobiety (tak jej się wydaje) lepsze niż samotność albo nawet posiadanie fajnej dziewczyny.

Dobrze, że lesbijki nie są kobietami. Uff.

Teoria numer cztery jest łagodniejsza niż numer trzy. Otóż zgodnie z nią biseksualność to po prostu cecha fizyczna człowieka:

Czy gdy wolę być z wysoką dziewczyną, to dyskryminuję i atakuję (!) niskie? Czy fakt, że wybieram rude, znaczy, iż dyskryminuję i atakuję brunetki i blondynki? Nie, ponieważ to są moje preferencje i gusta, a o nich się nie dyskutuje.

Ależ się dyskutuje, i to długo i namiętnie (bo skąd bym brała materiały do cyklu "Z życia homoseksualistek"?), ale nie w tym rzecz. Autorka tego fragmentu ma rację - wszak wszystkie kobiety biseksualne są drobnymi szatynkami o zielonych oczach, niezdecydowanymi i uwielbiającymi rzucać teksty w stylu "fajnie obdarzony przez naturę". Tak że tak, oczywiście, to nie jest kwestia uprzedzeń, a kwestia gustu.

Ostatnia wybrana przeze mnie teoria jest taka, że bi są różne - poprzeczne i podłużne. Tyle że lesbijki nie potrafią stwierdzić, która jest która:

W sferze czysto ludzkiej żadna normalna lesbijka nie powinna się czepiać ani biseksualistki, ani żadnej innej kobiety - bo niby czemu, mogą się nawet przyjaźnić. Nie zaczynajmy znowu tematu pt: "jak prawdziwa bi się zachowuje", bo to nie ma sensu. (...) wiele z nich, z którymi rozmawiałam (...) miała problem, czy obecnie, czy w przeszłości, z decyzją, jakie życie wybrać. I problemem jest to, że lesbijki nie mają skanera w oczach i nie odróżniają bi, która może odwalić jakiś numer, od tej, która jest poukładana (a pozory potrafią mylić), toteż się boją z nimi związać. 

Szczęśliwie potrafią odróżniać od siebie takie lesbijki, dzięki czemu psychodramy w związkach dwóch homoseksualnych lesbijek się nie zdarzają.

Swojego czasu jedna z moich ulubionych blogerek zwróciła mi tu uwagę, że zawsze wybieram do cyklu o homoseksualistkach takie pesymistyczne historie. I zaproponowała, bym znalazła coś optymistycznego, podnoszącego na duchu, a przy okazji jednocześnie niespodziewanego i prostego. Tak że ostatni cytat (a właściwie minidialog) dedykuję jej:

- "Biseksy" próbują przekonać "homoseksy" że są normalnymi ludźmi i pragną ich akceptacji, a nie aprobaty i podniecenia...
- No to niech mają pretensje do tych bi, które się zachowują nie w porządku. To one wystawiają opinię reszcie. Niech piętnują takie zachowania, bo szkodzą one wszystkim bi.

Proste? Proste! Niespodziewane? No mam nadzieję. Całe szczęście, że czasy, kiedy podobnie mówiono o lesbijkach, mamy już dawno za sobą. Świadomość, że istnieje na świecie taka zdecydowana, poukładana, wierna i odpowiedzialna grupa, jest naprawdę budująca. Prawda?

fot. Rexzwergwidder, Wikimedia Commons