Sejm powiedział związkom pa, pa!

"Oglądam i ryczę", "Zaraz zwymiotuję", "Cały się trzęsę i nie mogę nic zrobić", "Dość, emigruję" - tak komentowali i komentowały wczorajsze sejmowe "obrady" nad projektami ustaw o związkach partnerskich moi przyjaciele i przyjaciółki. "Nie martwcie się, nie przejmujcie się, nie słuchajcie tego", "Jest mi wstyd, że żyję w kraju, który tak traktuje swoich obywateli", "To też moja wina - bo nic nie robię i pozwalam innym tak was traktować" - pisali mi znajomi, którzy dotąd niespecjalnie interesowali się naszymi prawami. "Żegnaj, Platformo", "Platforma ma dziś twarz posłanki Pawłowicz", "Czy zagłosujesz jeszcze na PO?" - czytam dzisiaj w mediach.

Szok, wściekłość i oburzenie. Nie dlatego, że wszystkie projekty, nawet ogryzek PO, przepadły w pierwszym czytaniu. Niespodzianką byłoby, gdyby nie przepadły. Dlatego, że na sali sejmowej padło wiele potwornych, obrzydliwych i podłych słów. Ohydnych w wielu wymiarach. Usłyszałam wczoraj, że jestem hedonistyczną, zafiksowaną na spełnianiu własnych zachcianek, jałową, bezużyteczną i bezproduktywną jednostką i jako takiej nie należą mi się równe prawa. Usłyszałam, że w miłość jest równa prokreacji, a pożycie w związkach jednopłciowych to jedynie używanie drugiego człowieka jako przedmiotu. Usłyszałam, że przyjęcie projektów doprowadzi do nienawiści między osobami homoseksualnymi a heteroseksualnymi i że zatrze różnice między dobrem a złem. Usłyszałam, że jestem tematem zastępczym. Usłyszałam jeszcze wiele podobnych raniących i obrzydliwych stwierdzeń.

Szok, wściekłość i oburzenie. I dlatego, że wartość obywateli i obywatelek sprowadzono do tego, czy płodzą i rodzą dzieci. I dlatego, że owe bezproduktywne i bezużyteczne osoby nieheteronormatywne przecież też dokładają swoją cegiełkę do budżetu państwa. I dlatego, że tematy "niezastępcze", jak bieda, choroby czy bezrobocie, dotykają nas w dwójnasób, bo państwo w żaden sposób nie chroni naszych związków, z przyjemnością za to sięga po nasze podatki, nawet jeśli w efekcie robi z nas klientów i klientki pomocy społecznej.

Szok, wściekłość i oburzenie. Ile potrwa? Dzień? Dwa? Tydzień? Miesiąc? Widzę na fejsie fefnaście akcji spod znaku "wyślij list pełen miłości posłance Pawłowicz", "napisz PO, co o nich myślisz", "occupy Sejm". Dziennikarze i dziennikarki prześcigają się w wyrażaniu swojego oburzenia. "Dobre" osoby z PO piszą z pogardą o swoich koleżankach i kolegach, które i którzy byli przeciw. Wszystkim jest nagle strasznie smutno i wszyscy są w szoku. Tak jakby nie wiedzieli i nie wiedziały, kto zasiada w Sejmie, jakie ma poglądy i co potrafi powiedzieć. Tak jakby cały ten cyrk stał się dziś. Tak jakby nie było powodu, aby pisać i mówić o tym wcześniej.

Szok, wściekłość i oburzenie. Za trzy lata Platforma Obywatelska, przy wsparciu "liberalnych" mediów, które teraz są taakie oburzone, i sporej rzeszy osób, którym nie od dziś pluje w twarz, wygra kolejne wybory. Na "piknikiety" i "zimowiska" pod Sejmem nadal będzie przychodzić w porywach do kilkudziesięciu osób. Listy do posłów i posłanek z gotowej "pytarki" odważy się wysłać kilkaset. Powstanie mnóstwo prozwiązkowych wydarzeń w mediach społecznościowych i zaledwie kilka w prawdziwym świecie. A i te zrodzą się w bólach.

Ale póki co emocjonujmy się i oburzajmy. I pocieszajmy tak wieloma głosami wsparcia. Bo tyle z tego będziemy mieć - poczucie, że jest ileś tam osób, które nas wspierają i kochają. Bardzo miłe i bardzo potrzebne, rzecz jasna. Bez ironii. Miłe, ważne i potrzebne.

Źle prorokuję? Przekonajcie mnie.

fot. Wiktor Sidoruk