Lesbijki i geje wspierają górników

Dziś na blogu gościmy J.W., który przybliża historię sojuszu osób nieheteronormatywnych z górnikami w czasie strajków w Wielkiej Brytanii w 1984 roku.

Bardzo często działaczy LGBT uważa się wyłącznie za liberałów, niemających nic wspólnego z lewicą, a już na pewno nie z ruchem pracowniczym. Niesłusznie. Oto przypadek z historycznego strajku górników w Wielkiej Brytanii w 1984 roku.

Zanim rozpoczął się strajk, trudno było sobie wyobrazić, że kiedykolwiek zobaczy się na oczy górniczego mini-busa w okolicach Dualis Valley w Południowej Walii z hasłem na masce i na drzwiczkach „Ten pojazd został sfinansowany przez lesbijsko-gejowską grupę wsparcia dla górników”.

Wśród osób poszkodowanych w 1984 roku większość stanowili górnicy. Zamykano i sprzedawano kopalnie, tym samym pozbawiając ludzi podstawowego źródła dochodu. Wielu protestujących przeciwko polityce rządu Thatcher było brutalnie represjonowanych i umieszczanych w więzieniach.

Pierwszą lesbijsko-gejowską grupą wsparcia dla górników była grupa z Londynu, która w momencie swojego powstania, czyli w kwietniu 1984 roku, liczyła 11 osób. Po pół roku było ich już 50. Grupa z Lothian (część Szkocji, w której położony jest Edynburg) powstała we wrześniu tego samego roku. Liczyła 12 osób. W ramach solidarności z górnikami każda zbierała po około 40 funtów tygodniowo na rzecz strajkujących we wschodniej części Lothian.

Lesbijki Przeciwko Zamykaniu Szybów – grupa z Londynu działająca w listopadzie 1984 - liczyła ponad 20 kobiet. Zbierały po 50 funtów tygodniowo dla Women’s Action Group, organizacji kobiecej zajmującej się walką z przemocą policyjną.

Rolą grup była nie tylko pomoc materialna. Ich działania podnosiły również morale strajkujących.

W lutym 1985 roku w całym kraju istniało 11 takich grup. Zbierały datki, jedzenie oraz zabawki na święta Bożego Narodzenia dla dzieci górników. W grudniu 1984 roku grupa londyńska samodzielnie zebrała 11 tys. funtów w knajpach, podczas zbiórek ulicznych i imprez. W trakcie benefitu „Pits and Perverts” w Electric Ballroom zespół Bronski Beat dołożył kolejne 5650 funtów.

Podczas imprezy David Donovan, górnik z Południowej Walii, powiedział:

Nosiliście nasze odznaki „Węgiel zamiast bezrobocia” i teraz tak jak my wiecie, czym jest mobbing. Teraz my będziemy nosić wasze odznaki, będziemy was wspierać. Nie zmieni się to w ciągu jednej nocy, ale teraz 140 tys. górników wie o istnieniu innych problemów społecznych oraz postulatów. Wiemy o czarnych, gejach i kwestii rozbrojenia nuklearnego. Już nigdy nie będziemy tacy, jacy byliśmy do tej pory.

Przed strajkiem wielu górników miało poglądy rasistowskie, seksistowskie i homofobiczne. Ale podczas długich walk przekonali się, że ludzie, których z nieuzasadnionych powodów nienawidzą, mają tego samego wroga i solidaryzują się z nimi. Za sprawą tamtych wydarzeń poglądy górników uległy radykalnej zmianie.

Aktywiści z Southampton opisali zmianę zachowania górników wobec gejów i lesbijek jako efekt przeżycia, jakim było zetknięcie się z nimi. Wielu aktywistów twierdziło, że również dla nich najlepszym doświadczeniem było spotkanie z górnikami, którzy przyjechali do nich z Abercynon. To właśnie wtedy górnicy poznali działaczy społecznych zbierających dla nich jedzenie, pieniądze i zabawki dla ich dzieci. Mogli się przekonać, że owe „dziwolągi” to po prostu zwykli ludzie, którzy wspierają ich walkę.

W taki sposób udało się skutecznie uświadomić górnikom, że ich walka jest częścią czegoś większego. Że nie chodzi tylko o pensje, ale o przemianę modelu społeczeństwa, który każdej grupie wyznacza role w systemie, nie zważając na uczucia i podstawowe potrzeby jej członków.

Za: libcom.org, tłumaczenie: J.W. Tekst ukazał się na stronie cia.media.pl.