Odchodzę. Głośno i z fochem

Drogi Ruchu Palikota,

nigdy nie należałam do waszych wyznawczyń. Nigdy specjalnie nie wierzyłam w pomysł zebrania na jednej liście przedstawicieli i przedstawicielek różnych organizacji społecznych, w to, że zwolennicy i zwolenniczki legalizacji marihuany, osoby o poglądach antyklerykalnych, feministki i feminiści, ruch LGBTQetcetera, lokatorski i inne wykluczone grupy oraz przedsiębiorcy i hodowca norek są w stanie stworzyć trwały sojusz i rzeczywiście wspólnie działać na rzecz swoich spraw. Mimo wszystko dostaliście mój głos. Głównie dlatego, że akurat z mojego okręgu startowała Wanda Nowicka. Ale również dlatego, że, pamiętając, co wydarzyło się w zeszłej kadencji, to, jak projekt ustawy o całkowitym zakazie aborcji kilkoma głosami przeszedł w pierwszym czytaniu, stwierdziłam, że lepiej jest, gdy w Sejmie zasiada ileś tam osób, z którymi się w wielu rzeczach nie zgadzam, ale o których przynajmniej wiem, że nie zagłosują za czymś takim, niż gdy takich osób nie ma w ogóle. W efekcie - wybrałam się na wybory i, co mi się nie zawsze zdarza, oddałam ważny głos. Na Wandę. Czyli na was. Bez specjalnej wiary, że coś zdziałacie w sprawach, które są dla mnie ważne (nie dlatego, że uważałam, że je olejecie, ale dlatego, że jest was po prostu za mało), ale z wiarą, że przynajmniej uda wam się nie dopuścić do tego, by było gorzej.

W ciągu ostatnich kilkunastu miesięcy zawiedliście mnie wielokrotnie. Choć muszę dodać, że nigdy nie był to zawód szczególnie bolesny, bo też, jak już wspomniałam, wiele po was nie oczekiwałam. Udało się wam jednak również ruszyć kilka tematów dla mnie ważnych, przyczynić do paru debat, dołożyć swój kamyczek do walki o jaką taką równość. Słowem - bywało kiepsko, bywało jednak też nieźle, a to naprawdę spory komplement z mojej strony. Bo od lat zaliczam się do grona malkontentów i malkontentek, co to o polityce i politykach mówią niemal wyłącznie źle. Tak więc, mimo że zdarzało mi się dostawać na was piany, cały czas nie mówiłam nie. Cały czas myślałam sobie: "A może jednak? Może coś z tego będzie? Może się ogarną i zbudują coś fajnego?". Ot, taki głupi malusieńki optymizm po latach grubego politycznego pesymizmu.

I tak ten malusieńki optymizm sobie trwał aż do wczoraj. A może przedwczoraj. Czyli, jak może się domyślacie, nie zniszczyły go nawet słowa Palikota, że być może Wanda Nowicka chciałaby zostać zgwałcona. W końcu wiedziałam, kim jest Janusz Palikot. I w końcu to, jakiego języka używa, było jednym z powodów, dla którego oddanie głosu na jego partię było dla mnie tak trudne. Nie przeważyła też "sprawa Wandy", "Wandagate" czy jak to nazwą potomni. Bo mimo że całym sercem stałam po stronie Wandy, to z drugiej strony byłam w stanie zrozumieć zachowanie Palikota. Wszak jest gościem od happeningów. A happening "chytra baba z RP" do pewnego momentu rokował. Aktorki zostały ustawione na planie, miały tylko zagrać według scenariusza i bach - moralna wyższość Ruchu Palikota nad innymi partiami zostałaby udowodniona. A tu - niespodzianka - nie wyszło. Odtwórczyni głównej roli zbuntowała się i zagrała po swojemu, a że program był na żywo, nie było szansy na dubel. I nagle wybiło szambo.

Trudno było wyjść z tej sytuacji z klasą, ale można było chociaż spróbować. Niestety - nie spróbowaliście. I nie, bynajmniej nie chodzi mi o okazanie jakiejkolwiek solidarności koleżance z partii. Polityka rządzi się swoimi prawami i choć ja osobiście wolę, gdy dana osoba jest solidarna wobec tych, którzy i które ją wybrali, a nie partii, w której się znalazła, to ideę partyjnej solidarności rozumiem (i pewnie jest ona jednym z powodów, dla których sama nigdy do polityki nie pójdę). Chodzi o wierność waszemu programowi i hasłom, z którymi szliście do wyborów. Od niedzieli obserwuję na profilach waszych członków i członkiń, jak również na waszym oficjalnym fanpejdżu festiwal nienawiści w stosunku do feministek (o feministach, jak wszyscy, nie pamiętacie). Od niedzieli czytam, że trzeba odróżnić feministki od prawdziwych aktywistek, które działają na rzecz kobiet. Od niedzieli oglądam dzięki wam takie obrazki jak ten:

Od niedzieli nie jesteście już partią głoszącą hasła feministyczne. Personalny spór sprawił, że dołączyliście do antyfeministycznego mainstreamu. Udowodniliście to, co wiele osób wam i tak zarzucało - że ruch feministyczny był wam potrzebny tylko po to, by zdobyć parę procent więcej w wyborach. Że nie wierzycie w to, co macie w swoim programie. Że być może nigdy w to nie wierzyliście.

Powiedzcie mi, jaką mogę mieć gwarancję, że w przypadku sporu z Robertem Biedroniem czy Anną Grodzką nie zrobicie tego samego z ruchem LGBTQetcetera? Że za jakiś czas nie będę oglądać na waszych profilach festiwalu homofobii, że nie przeczytam o zawodowych gejach czy transkach i o tym, że nie, nie - wy działacie na rzecz "normalnych" osób nieheteronormatywnych? Tych, co to się nie obnoszą, nie wychylają i z wdzięcznością przyjmują każde poklepanie po główce czy po ramieniu? Jaką gwarancję mają inne ruchy, inni działacze i aktywistki?

Drogi Ruchu Palikota, straciliście mój głos. Wiem, że to nic nie znaczy, że jestem promilem promila, na dodatek gorszym od innych promili promili, bo głośno krzyczę i jestem wiecznie niezadowolona. Ale i tak - odchodzę, głośno i z fochem. Życzę szczęścia i powrotu do rozumu. Oraz, niezależnie od wszystkiego, nadal serdecznie kibicuję tym osobom z waszej partii, które lubię i cenię, i które, mam nadzieję, czują się niekomfortowo z tym wszystkim, co się teraz dzięki "sprawie Wandy" wylewa. I mam jedną prośbę - nie szczujcie ludzi na siebie. Rzeczywiste sojusze między ruchami społecznymi są być może równie słabe jak te w waszej partii. Nie potrzebujemy wygrywania Roberta czy Ani przeciw Wandzie, osób nieheteronormatywnych przeciw feministkom i tak dalej. I tak nie jest najlepiej z naszą współpracą, nie przyczyniajcie się więc chociaż do tego, by było gorzej. Tak jak nie mieliście się przyczyniać do tego, by było gorzej w Sejmie.

Źródło obrazka: facebook.com/NowoczesnaPolska