Ostatni dzwonek?

Przeczytałam artykuł, czy może raczej wpis Hanny Lis „Pobudka” w serwisie naTemat.pl. Nie jest on wyważony, można odnieść wrażenie, że autorka, pisząc go, była wkurzona na to, co się wydarzyło parę dni temu w Sejmie i chyba też trochę na siebie, że dopiero to wyrwało ją z letargu. Dlatego uwierzyłam jej, że to, co napisała, to nie koniunkturalizm, chęć wypłynięcia na jakże ostatnio modnym (i dobrze) temacie, że przebudzenie nie było miłe, że naprawdę zrozumiała, z czym większość z nas boryka się na co dzień.

Od wielu lat powtarzam, że pieprzę tolerancję czy szacunek. Na to drugie sama sobie zapracuję. To pierwsze, szczerze pisząc, mi wisi. Chodzi mi o równe prawa. Prawa, które należą mi się jako człowiekowi, kobiecie czy lesbijce tylko dlatego, że urodziłam się w pewnym kraju leżącym nad Wisłą. Ale mój głos i wielu osób, które o tym mówiły, zwykle rozbijał się o mur niezrozumienia. Może teraz, kiedy napisał o tym ktoś inny, ktoś znany, zrobi się w tym murze wyłom. Może więcej współczesnych polskich idoli podejmie ten trop, a dzięki temu wyrwa będzie coraz większa i w końcu ten cholerny mur runie. Może.

Póki co słowa ludzi zasłaniających się swoim sumieniem, zasłaniających się wiarą, tak, tą od „miłuj bliźniego swego”, słowa pełne jadu i nienawiści, słowa kłamliwe otwierają nie tylko furtkę, ale i bramę czynom podłym i złym.

Nie zareagowaliśmy w porę, kiedy na stronach wprost odwołujących się do totalitarnych ideologii bojówkarzy i zadymiarzy pojawiały się zdjęcia „wrogów ludu". Nierzadko obok zdjęć były podane pełne dane - adresy, numery telefonu. Niektórzy z nas, w tym i wyżej podpisana, byli nawet (o idiotyzmie ludzki, który nie znasz granic) dumni z tego, że ich zdjęcie lub nazwisko się tam znalazło. Kilka osób poczuło się zaniepokojonych i zgłosiło sprawę na policję. Ktoś podobno został ukarany, strona zamknięta. Odrodziła się jak łeb hydry postawiona na serwerach gdzieś w Hameryce. A Amerykanie, cóż, odmówili jej zamknięcia. A my nie naciskaliśmy specjalnie na to, aby tak się stało.

Teraz jest za późno, a szambo się przepełniło i wybiło. Już nie tylko grupka ekstremistów obrzuca nas błotem. O tym, jak nędzne życie wiodę, jakim jestem wrzodem na tyłku „moralnego”, „zdrowego” i „normalnego” społeczeństwa, dowiaduję się od ludzi zajmujących jedne z najważniejszych stanowisk w Polsce. I nieważne, czy dają mi to do zrozumienia, używając gowinizmów czy pawłowiczowizmów. Istotne jest to, że osobniki, o których wspomniałam wcześniej, czują się teraz usprawiedliwione. Usprawiedliwione wolnością słowa, usprawiedliwione działaniem w zgodzie z sumieniem, usprawiedliwione „prawem naturalnym”, usprawiedliwione działaniem zgodnie z nakazami bożymi. W ten sposób bowiem usprawiedliwia się słowa posłów i posłanek oraz przedstawicieli rządu,

W stanie wojennym krążył  dowcip: „- Proszę księdza, zabiłem milicjanta. - Synu chwalić będziesz się później, teraz wyznaj swoje grzechy”. A skoro w starym dobrym zawołaniu kibiców „Kto nie skacze, jest...” milicjanta zamieniono na pedała, to czy i w tym dowcipie nastąpi podobna zmiana?

Atak na wrocławski squot, wybijanie szyb, niszczenie budynku, w którym swoją siedzibę ma UFA, pobicie kilku mężczyzn tylko dlatego, że są gejami, groźby wygłaszane przez szefów Marszu Niepodległości - te wydarzania już miały miejsce, zanim wydarzył się 25 stycznia 2013 roku.

Nie chcę być Kasandrą, nie pasuje mi to przezwisko, wolę być dalej Rudą de Wredną. I oby tak zostało.

PS Wiecie, co powiedział mi poseł Żalek po programie Hanny Lis, do którego zaproszono również Artura Dunina i mnie? Że nie zareagował na moją prośbę, aby spojrzał mi prosto w oczy, bo kamery nie byłyby w stanie pokazać tego, że na mnie patrzy. Ciekawe, bo kamery doskonale wychwyciły spojrzenia kierowane w moim kierunku przez prowadzącą i Dunina. Myślicie, że są wredne tylko w stosunku do Żalka?