Niewidoczność blogów?

Na Homikach pojawił się tekst Wojtka o blogach LGBTQ. Nie da się ukryć, że czytało mi się go miło, szczególnie od momentu, w którym okazuje się, że nasz niespełna dwuletni blogasek zdołał już dobić do znacznie starszych i bardziej doświadczonych w tej formie komunikacji ze światem braciszków i siostrzyczek. Jest rzecz jasna w tym artykule kilka stwierdzeń, z którymi się nie zgadzam (i o nich teraz będzie, bo po co pisać o tym, z czym się zgadzam?), ale dotyczą one nie tyle opisywanych blogów, co portali.

Jednym z leitmotivów artykułów Wojtka poświęconych naszej aktywności w internecie jest kwestia niedostrzegania blogów przez portale oraz zbyt mała niezależność i krytycyzm tych drugich. Być może tak jest w przypadku polskich portali nastawionych na mężczyzn nieheteroseksualnych (które znam słabo lub wcale), ale jeśli chodzi o bardziej kobiecą stronę sieci, to trudno stwierdzić, że jest to problem. Bo albo w ogóle nie ma tam publicystyki (smutny przypadek lidera w tej kategorii, czyli Kobiety Kobietom), albo jest, i to miejscami ostra, tyle że nie wzbudza praktycznie żadnej reakcji wśród czytelniczek (przypadek naprawdę dobrego portalu W stronę kobiet, który nadal pracuje na swoją pozycję w sieci, i mam nadzieję, że ją z czasem osiągnie). Kiedyś jakieś tam emocje budziła nieistniejąca już Lesbijka.org, która w ostatnich latach działalności skupiła się wyłącznie na przeklejkach z innych portali, i to by było właściwie na tyle. Rzecz jasna co jakiś czas pojawia się w sieci miejsce, które gdzieś tam w zamyśle twórczyń ma się stać portalem dla kobiet nieheteroseksualnych (jak Fioletowa Winda czy Dżdżownica), ale kończy się niestety na pomyśle i pisaniu (lub nie) dla niewielkiego grona osób. Czyli albo mamy czasem niezłe autorskie strony, których problemem jest zasięg, albo silne inicjatywy, które może i wykorzystują swoją popularność, ale nie do komentowanie rzeczywistości, a do tworzenia przestrzeni, w której można kogoś spotkać i sobie pogadać.

I teraz pytanie: na dostrzeżeniu przez który z tych portali miałoby blogerkom i blogerom zależeć? Ten, który ma spory zasięg, ale zerową linię ideologiczną? Wówczas publikowanie tam z pewnością wiązałoby się z promocją bloga, tyle że jednocześnie w warstwie tekstowej portal powielałby idee blogującego (wyłącznie!), więc równie dobrze można by się przerzucić na dostarczanie kontentu stronie i odpuścić pisanie dla siebie. A może lepiej wiązać się z małymi stronami? Wtedy trudno mówić o promocji, to raczej współpraca równych graczy - ja wam tekścik, wy mi linka, przybywa nam mniej więcej tyle samo. I tu współpraca zresztą jest, bo z tego, co widzę, mniejsze i średnie portale (jak W stronę kobiet czy nastawione nie tylko na kobiety Homiki i Homoseksualizm.org.pl) jak najbardziej do blogów sięgają.

Problem braku współpracy (o ile rzeczywiście istnieje) dotyczy więc tak naprawdę miejsc dużych i zarazem opiniotwórczych. Ze stron nastawionych na mieszaną publikę, na które zaglądam, pod tę charakterystykę podpada właściwie tylko Inna Strona. Rzeczywiście, wraz z zamknięciem rubryki "Bloginie i blogowie" zabrakło na niej miejsca dedykowanego tej grupie, ale mimo wszystko mam wrażenie, że IS traktuje blogujących na równi z innymi osobami, które czasami mają coś do powiedzenia, zwracając się do nich z prośbą o wypowiedź równie często jak do innych mniej lub bardziej znanych osób nieheteroseksualnych. A jeśli chodzi o brak krytycyzmu czy niezależności, to od tekstów publikowanych na portalach oczekuje się chyba jednak większego obiektywizmu niż od tych na blogach. I niekoniecznie jest to prawo pisane. Ot, ilekroć zdarza mi się pisać tekst dla kogoś z zewnątrz, powstrzymuję się od co bardziej osobistych wynurzeń i staram się o trochę szerszą perspektywę. Co nie znaczy, że nie przemycam do artykułu własnych poglądów. I moim zdaniem to samo robią również autorzy i autorki Innej Strony czy Homików (co bardzo pięknie wyłapują komentujący, którzy, mimo pozornej neutralności tekstów, zazwyczaj doskonale widzą, w czym rzecz).

Jak dla mnie problem nie leży w tym, że portale nie dostrzegają blogów, a w tym, że "nasza" sieć jest nadal potwornie uboga, przynajmniej jeżeli chodzi o opiniotwórczość, bo portali randkowych czy rozrywkowych jest całkiem sporo i mają się, mam wrażenie, nieźle. Trudno też mieć pretensje do jedynego miejsca, które jest i duże, i ma potencjał opiniotwórczy, że nie jest do końca takie, jak byśmy chciały i chcieli. Tę publicystyczną lukę wypełniają blogi - i to nie tylko te wymienione w tekście Wojtka, bo przecież nasza blogosfera to nie kilkanaście blogów, a pewnie kilkanaście czy nawet kilkadziesiąt tysięcy (choć większość ma charakter osobisty). Czyli tak naprawdę mamy sytuację dość (na tle zgniłego Zachodu) niezwykłą - oto portale w większości od publicystyki uciekają, skupiając się w najlepszym razie na newsach, a opinii szuka się na czasami równie mocnych jak owe portale blogach. Czy to źle? Moim zdaniem nie. A o niewidoczność blogerów i blogerek zacznę się martwić, gdy zamiast jednego dużego gracza dorobimy się co najmniej kilkunastu. Jeżeli to w ogóle nastąpi.