Po Paradzie Równości 2011

Na szersze poparadowe refleksje przyjdzie czas jutro - wspólną relację przygotowują Homiki, Queerpop, Wojtek i ja. A dziś tylko trochę wrażeń na gorąco i podziękowań.

Po pierwsze - wielki ukłon w kierunku wszystkich, którzy nieśli już nie jeden, ale dwa banery z napisem "Żądamy ustawy o związkach partnerskich" - drugi, nowy, zdobiło logo akcji "Miłość nie wyklucza" oraz mały dodatek:

Zarówno niesienie banera, jak i kierowanie nim (ja prowadziłam właśnie nowy - a co, pochwalę się!) to ciężka praca. Nie można odejść, bo transparent swoje waży i mógłby się okazać za ciężki dla niosących, gdyby kogoś zabrakło. Bawić można się tylko w ograniczonym zakresie. Umykają widoki, pogaduszki, szukanie znajomych, sprawdzanie, kto przyszedł. Dlatego bardzo dziękuję tym wszystkim cudownym osobom, które dźwigały banery przez ponad dwie godziny, oraz Wojtkowi i Uschi, którzy robili za przewodnika i przewodniczkę. A z ciekawostek - w pewnym momencie wśród niosących byli przedstawiciele i przedstawicielki niemal wszystkich większych organizacji - KPH, Lambdy, SPR, SOF, Trans-Fuzji i Fundacji Równości (jeżeli kogoś pominęłam, to przepraszam). Po prostu miłość nie wyklucza!

Po drugie - brawo dla wolontariuszek i wolontariuszy Parady. Choć było ich tylko około trzydziestu, to byli wszędzie i byli bardzo pomocni (to ci w różowawych koszulkach).

Po trzecie - parasolki z logiem "Miłość nie wyklucza" (rozdaliśmy prawie setkę) okazały się strzałem w dziesiątkę. Ładne, praktyczne, bo chroniły od słońca, a przede wszystkim superwidoczne. Dzięki nim byliśmy wszędzie.

Po czwarte - mój prywatny bohater Parady, czyli urzędnik gotów do poślubiania wszystkich chętnych.

Po piąte - przemówienia. Dobrze, że były (przed i po przemarszu), dobrze, że organizatorzy zwrócili uwagę na to, że zaproponowany przez SLD projekt ustawy nie odzwierciedla oczekiwań bardzo wielu osób. Zdarzyło się jednak niestety trochę kiksów (m.in. stwierdzenie, że Parada to święto gejów, lesbijek i sprzyjających im osób heteroseksualnych - a gdzie bi, trans i inni?!) oraz, co mnie najbardziej chyba ruszyło:

Tradycją Pierwszej Rzeczypospolitej, z której słynęliśmy na cała Europę była tolerancja. U nas nie było płonących stosów i wojen religijnych. Żyły spokojnie wśród nas mniejszości narodowe, religijne i inne. Powróćmy teraz do tej szczytnej tradycji polskiej tolerancji. 

- mówił Jacek Adler. Rozumiem chęć uczynienia Parady wydarzeniem patriotycznym, odwołującym się do naszej historii i tradycji. Tyle że powtarzanie mitów na temat słynnej polskiej tolerancji nie jest zbyt trafionym pomysłem. Nie musimy się bić w piersi, że i u nas płonęły stosy (i to wtedy, kiedy w innych krajach zgasły) i prześladowano chociażby arian i Żydów. Ale nie udawajmy, że tego nie było.

Po szóste - Miasteczko Równości. Świetny pomysł, by przytrzymać jeszcze ludzi parę godzin po Paradzie, niestety zabrakło atrakcji, które sprawiłyby, że chcieliby zostać - kilka stoisk i koncert z platformy organizatorów to jednak za mało. Godzinę po zakończeniu Parady Miasteczko wyglądało tak (platforma z DJ-em i nieliczni uczestnicy i uczestniczki):

Ale pierwsze koty za płoty, może za rok będzie lepiej.

I na koniec - dziękuję Kubie za piękną koszulkę z postaciami z mojego ulubionego systemu operacyjnego na smartfony: