Tragedia między Kayah z Nergalem a Dodą w bikini

Krótko po tragedii w Norwegii na Gazeta.pl ukazał się news o bohaterskim Niemcu, który uratował dwadzieścioro nastolatków z wyspy Utoya. Kilka dni później okazało się, że nie on jeden narażał życie, aby pomóc zaatakowanym przez Breivika - wśród ludzi, którzy pospieszyli z pomocą uczestnikom i uczestniczkom obozu młodzieżówki norweskiej partii rządzącej, była również między innymi para lesbijek Hege Dalen i Toril Hansen, którym udało się zabrać z wyspy czterdzieści osób. Napisał o tym portal W stronę kobiet, a kilka dni później... Plotek.pl, okraszając wiadomość tytułem "Lesbijki uratowały 40-stu nastolatków". Dla niewtajemniczonych (o ile istnieją) - Plotek to agorowy portal plotkarski, tak że news znalazł się w doborowym towarzystwie Kayah zachwyconej Nergalem i Dody w bikini na wakacjach.

Komentarze pod tekstem o Hege i Toril są, jak się łatwo domyśleć, momentami niewybredne, jednak przeważają te, w których forumowicze zapytują, co ma właściwie orientacja tych kobiet do tematu tekstu. Gdybyśmy żyły i żyli w trochę lepszym świecie, stwierdziłabym, że nic. Ale jako że nie żyjemy, zaryzykuję tezę, że to właśnie ona była powodem, dla której ów tekst znalazł się nie w dziale "Świat" na Gazeta.pl (tam, gdzie bohaterski Niemiec), a na Plotku. Kłopot tylko w tym, że to nie jest plotkowa informacja, bo to, że Hege i Toril są parą, nie unieważnia kontekstu całej sytuacji i nie sprawia, że automatycznie trafia ona do kategorii "sensacja". To nie jest sensacja, to jest tragedia, w wyniku której zginęło kilkadziesiąt osób. Ofiar mogło być więcej, gdyby nie te dwie kobiety. Skupianie się na ich orientacji, a nie na tym, co zrobiły, tak naprawdę im uwłacza, choć nie sądzę, żeby podpisanemu pod tekstem "Rudemu" w ogóle to przyszło do głowy.

Zastanawiam, czy naprawdę tak trudno jest pisać o czyjejś orientacji psychoseksualnej bez robienia wokół tego wielkiego halo. O ileż lepiej wyglądałby przecież tytuł tekstu, gdyby były to po prostu "dwie kobiety", a nie "dwie lesbijki". O ile fajniej byłoby zamiast "Para lesbijek: Hege Dalen i Toril Hansen, jadła właśnie kolację niedaleko wyspy Utoya, gdy nagle usłyszała strzały i krzyki przerażonych ludzi", przeczytać: "Para kobiet: Hege Dalen i Toril Hansen..." czy "Hege Dalen i jej żona Toril Hansen...". Znaczenie dokładnie to samo, informacja o orientacji bohaterek jawna, a wydźwięk kompletnie inny, coś jak "premier z żoną". Naturalnie, zwyczajnie, przezroczyście. Oczywiście hejterzy i tak swoje by wiedzieli, tyle że nikt już nie mógłby stwierdzić, że w tekście o tragedii najważniejszą rzeczą jest orientacja bohaterek. Nie, nie chodzi mi o to, by (szczególnie w mainstreamie, bo nasze media mimo wszystko rządzą się innymi prawami) nie używać "pewnych słów", ale o to, by o każdej tożsamości pisać dokładnie tak samo i nie robić z niej głównego tematu tam, gdzie ona tematem nie jest. W końcu ten sam autor w życiu nie użyłby sformułowania "para heteroseksualistów jadła właśnie kolację..." czy "heteroseksualny Nergal fascynuje heteroseksualną Kayah".

Jasne, że pisanie o innej niż heteroseksualna orientacji psychoseksualnej w sposób neutralny nie jest łatwe i wymaga tak naprawdę wcześniejszego przepracowania tego tematu z samym sobą. Nie wiem, jaka lampka zapaliła się w głowie "Rudego", gdy znalazł tę informację w zagranicznych mediach (lub na W stronę kobiet), ale obawiam się, że błysnęło mu między innymi coś w stylu: "Ojej, bohaterskie lesbijki, ale temat!". I jakoś mam dziwne wrażenie, że fińskiemu dziennikarzowi, który stworzył tego newsa:

tego typu myśli nie chodziły po głowie (a przynajmniej nie na tyle mocno, by odzwierciedlił je w tytule tekstu, w którym jest kilka intrygujących dla mnie, jako nieznającej fińskiego, słów, ale żadne z nich z pewnością nie jest "lesbijką").

To, w jaki sposób media piszą o osobach nieheteroseksualnych, jest tak naprawdę niezłym probierzem etapu, na którym jest społeczeństwo. My niestety najwyraźniej jesteśmy wciąż gdzieś na początku drogi, która prowadzi do tego, by przestać myśleć i pisać o lesbijkach, gejach, osobach biseksualnych itd., itp., a zacząć - o ludziach.

PS Oczywiście doceniam PR-owy aspekt tekstu. Tyle że w tej całej akceptacji nie chodzi o to, by widzieć w nas bohaterów i bohaterki, a o to, by widzieć, no właśnie, po prostu ludzi.