Dlaczego ona jest babochłopem?

- I co jeszcze o mnie mówiła?
- No właśnie za to ją pojechałam, mówiła, że gdyby ci się chciało coś ze sobą zrobić, to byłabyś nawet ładną dziewczyną, na pewno byś była i nie może tego zrozumieć i przeżywała to jak potrzaskana. Co jej do tego?

No nic jej do tego, ani mnie w sumie nic do tego, co ona o mnie mówi. Zwykła ciekawskość świata kazała mi wywiedzieć się szerzej tego, co o mnie mówiła. Ludzie mają takie ciekawe koncepcje, „dlaczego ona jest babochłopem”.

Najprostsza jest taka, że nie chce ci się, po prostu ci się nie chce. Jeśli do tego ważysz sobie lekce sprawy stroju, tak wewogle lub masz nadwagę – oj, masz przechlapane, abnegatko. A jak do tego jeszcze nie jesteś typkiem nakierowanym jakoś specjalnie na wzbudzanie sympatii innych, to masz bardzo przechlapane. Zaniedbana jesteś, brzydka jesteś, gorzej, brudna jesteś! Jak powszechnie wiadomo, włos rosnący swobodnie w niewłaściwym miejscu (na policzku, albo na łydce chociażby), bezczelnie widoczna fałdka tłuszczu czy świecący nos, brak uśmiechu na zawołanie, zmarszczka przy brwi – to wszystko jest BRUDEM. Bycie miłą dla oka to obowiązek, z którego nie chcesz się, leniwcu jeden rozpasany, wywiązać. A nasza cywilizacja opiera się na dbaniu o czystość, a nie na lenistwie. Więc rada: zadbaj o siebie. W końcu.

Drugie wytłumaczenie zagadki babochłopa brzmi: „bo ty nie umiesz, jesteś brzydkim kaczątkiem!”. Twój wygląd wynika z tego, że nie ogarniasz trendów, nie odróżniasz garsonki od garsoniery, full cupa od full lighta i wszystko ci jedno, czy tusz jest HP czy Maybelline. Jeśli, będąc babochłopem, nie będziesz wychylać się, komentując fachowo stylizacje koleżanek, dyskutując o kosmetykach, jeśli nie pokażesz przypadkiem starego zdjęcia, na którym (OBORZETOTY?!!!) wyglądasz „eee, tak inaczej”, możesz liczyć na pomoc! Dzięki niej twój nienormalny stan będzie przejściowym epizodem. Większość kobiet będzie chciało ci doradzać, uczyć, pokazywać, pożyczać, by potem podpisać się pod twoją metamorfozą i zostać trzecią Trinniisjuzaną.

Jeśli się wychylasz, cóż, trzeba poszukać innego tłumaczenia. Prawdopodobnie masz problem i się ukrywasz za męskimi ciuchami. Nie akceptujesz ciała swego. Płci swojej. Seksualności. Whatever. Jesteś seksualną anorektyczką. Byłaś gruba. Jesteś chora. Ktoś ci coś złego zrobił. Masz syndrom brzyduli. Niepotrzebnie czujesz, że musisz grać twardą laskę (przecież wiadomo, że nie da się BYĆ twardą laską). Chcesz być niewidzialna. Cóż, jeśli wsłuchasz się w siebie, poczujesz, że jesteś delikatna jak kaczuszka a zarazem przepełnia cię moc kobiecości i będziesz umiała uzewnętrznić swoje prawdziwe, ładne ja. Weź se kup jakiś poradnik, albo lepiej, zgłoś się do make-overa, wyciśniesz łzy publice.

Ale może to nie tak, bo ty feministką jesteś. Cóż, „jesteś feministką” i „masz problem” to prawie synonimy, ale ja tu to rozdzielę, bo w byciu feministką oczywistym motywem dziwaczenia i babochłopienia jest niedopchanie. Na pewno nikt cię nie chciał, chłopa nie masz, a trzeba ci chłopa, może ty tego nie wiesz, ale trzeba i już, inni wiedzą. No i jak chłopa nie ma, to fiksum dyrdum, panietego. W tym stanie zresztą chłopa nie znajdziesz, a że nie masz, to masz, jak masz, normalnie błędne koło.

No ale przecież jest jeszcze inne proste wytłumaczenie – jesteś lesbijką, uny tak majo. I wszystko by się tu układało, bo to ty jesteś mężem, więc spodnie na dupę, wiadomka, a ta druga przy garach lata w spódnicy. Dziwne, ale do przełknięcia. Tylko skąd się te drugie biorą, skoro wiadomo, że wszystkie lesbony to babochłopy? Niby proste, a jednak nie. No i nie dziw się, że ci znajomi, co ciebie konkretnie lubią, ale tych homo to ogólnie raczej nie, będą omijać mózgiem takie wytłumaczenie. Aha, jeśli przypadkiem naprawdę nie jesteś hetero, twoje problemy dopiero się zaczęły. Bo może jesteś facetem z cyckami? Hmmm?

A jaka jest moja odpowiedź na pytanie, dlaczego jestem babochłopem?

No cóż, dla przyjemności. Zajebistej przyjemności strojenia się w koszule w kratkę, koszule w paski, koszule w rzucik, czarne koszule i szare koszule, i jeszcze bluzki koszulowe, a w pewnych wariantach w koszulowe body. Kapelusze, krawaty, paski, szelki, pikolaki, glany, marynarki, pulowery, kamizelki… Jak ja się cieszę, że tyle już mam, a tyle jeszcze przede mną. I dla innej zajebistej przyjemności, którą jest poczucie jedności ze swoim ciałem, któremu robię tylko i wyłącznie przyjemne rzeczy, a które nie jest ani przedmiotem obróbki skrawaniem, ani obiektem kultu. Dla jeszcze innej zajebistej przyjemności związanej z adekwatnym wyrażeniem swojej osobowości poprzez swój wygląd. I następnej zajebistej przyjemności spokoju i ciszy, jaką daje wolność od bycia obiektem zainteresowania osób, którymi ja się nie interesuję. I kolejnej zajebistej przyjemności – strojenia się strojem do takiego zachowania i stylu bycia, z którym najlepiej się czuję. I ostatniej, malutkiej przyjemności śledzenia tych wszystkich WTF-ów, także WTF-u tej pani, która, jak wiem z drugiej ręki, nie ogarnęła.

grafika: www.jckelchner.net, wikimedia.org, www.blogcdn.com