U-boty i psychofanki, czyli subiektywny przegląd komentujących

Pierwszy komentarz pojawił się na garniturku 25 sierpnia 2009 roku. Autorem był Adam Biskupiak, który, wkurzony tekścikiem "Grzybobranie i działaczostwo", postanowił mnie poinformować, co sądzi o zawartych w nim oskarżeniach w stosunku do Fundacji Równości. Wynikła z tego "potężna" dyskusja na całe 21 komentarzy (to była wówczas szokująca dla mnie liczba), w której wzięło udział pięć osób i jeden anonim, który może był jedną z tych pięciu osób, a może nie (bo z anonimami nigdy nic nie wiadomo). Co zabawne, cała afera wzięła się z nieporozumienia. Bo nie o tej fundacji pisałam. 

Od tego czasu nieporozumień, komentarzy i komentujących nieco przybyło. Na tyle nieco, że czas najwyższy pokusić o coś, co chodzi mi po głowie już od jakiegoś czasu - małą klasyfikację komentatorek i komentatorów, czyli taki wredny hołd dla tych wszystkich osób, którym chce się czasami zostawić tutaj kawałek siebie.

Najzabawniejszy (i taki, hm, charakterystyczny dla na pewno polskiego, a może i paru innych, internetu) typ to wiem lepiej. Rzecz jasna każdy i każda czasami wie lepiej (a ja to już w ogóle wiem najlepiej), ale tu chodzi o stan permanentny, a nie okazjonalne wybryki. Wiem lepieje są przeróżne - niektóre lepiej niż my wiedzą, co chciałyśmy napisać, inne idą o krok dalej i lepiej wiedzą, co powinnyśmy były napisać, jeszcze inne dysponują tak rozległą wiedzą, że nie mam pojęcia, dlaczego wybrały naszego skromnego blogaska do dzielenia się nią. No chyba że należą jednocześnie do kategorii...  weź i zrób. Czyli uważają, że tutaj nie wypowiadają się Gosia, Ewa i All (no właśnie, All, wypowiedz się, nie tylko w komentarzach!), ale Biedroń, Grodzka, KPH i cała branża (czyli Biedroń, Grodzka i KPH), i że w związku z tym mamy wpływ na wszystko (i odpowiadamy za wszystko), co ktokolwiek, gdziekolwiek, kiedykolwiek pod szyldem z literkami LGBTQireszta wyprawia. Do nas więc należy kierować wszelkie uwagi, zastrzeżenia, dobre rady i inne takie. Wrrr!

Mimo że weź i zrób wywołuje u mnie pewne zacietrzewienie, to w kategorii najbardziej irytujący komentatorzy i komentatorki prowadzi ktoś inny - nieliczna na szczęście ekipa U-botów. Cecha charakterystyczna - lubowanie się we wtrętach osobistych spod znaku "bo ty" ("jak możesz o tym pisać, skoro sama...", "no przecież to prosty efekt tego, że ty..."). Zbliżeni(one) do U-botów są psychofan(k)i. Różni ich/je jedynie poziom zaangażowania - psychofan(ka) z pamięci przytoczy wszystko, co zdarzyło ci się kiedyś powiedzieć lub napisać. U-bot bazuje jedynie na swoich wyobrażeniach o tym. Co zabawne, istnieje też odwrotność U-botów (sterowce?), czyli osoby, które wszystko, co napiszemy, biorą do siebie. Nieco niżej w grupie irytujących stoi miks wiem lepiejów i U-botów, czyli układacze(ki) życia. Łatwo ich/je poznać po dobrych radach spod znaku "przeczytaj jeszcze raz swój tekst i zobacz, jak to o tobie świadczy", "rozumiem, że następnym razem nie będziesz się angażować w tego typu działania".

Na przeciwnych do siebie biegunach sytuują się typy hardcorowe - hejterzy(rki) i pochlebcy(czynie). Obie grupy są niewielkie i generalnie uważają, że wszyscy, którzy nie należą do ich grona, należą do drugiego. Hejter(ka) napisze: "wszyscy wam potakują i wzajemnie sobie tu spijają z dzióbków, tylko ja mam odwagę pisać prawdę i za to mnie tępicie". Pochlebca(czyni) będzie nas bronić, nawet jeżeli palniemy totalną głupotę. Jeszcze rzadszy (niestety) typ to outsiderzy(rki). Outsider(ka), a i owszem, nawiąże do tematu wpisu, ale tylko po to, aby opowiedzieć własną, zazwyczaj dość długą historię. Zdarzają się też osoby niepewne i bojaźliwe ("wiem, że to wasz blog i z góry przepraszam, że to napiszę, ale wydaje mi się, choć mogę się mylić...").

Rzadko rzecz jasna jest tak, że któryś z tych typów występuje u nas w stanie czystym, można należeć też do więcej niż jednego, a na dodatek każdy z nich ma jeszcze inne przymioty, jak np. wytrwałość ("ale ja nadal nie rozumiem"), konsekwencja (w przypadku anonimowych skutkująca częstymi ingerencjami filtra antyspamowego, który nie lubi wrzucanych co dziesięć sekund komentarzy niewiadomego pochodzenia), regularność (jeden komentarz co 24 godziny, a dyskusja leeeci) czy skłonność do off topiców (mniejsza, gdy jest to debata fryzjerska, gorzej, gdy w grę wchodzi na przykład dopytywanie się o prywatną korespondencję). Niemniej jednak mam nadzieję, że jakoś siebie w tym wszystkim odnajdziecie. Ewentualnie dodacie w komentarzach to, czego zabrakło.

PS Ano tak, zapomniałam. Istnieją też po prostu rozmówcy(czynie). Ale... no dobra, nie napiszę tego, co mi chodzi po głowie, bo jeszcze ktoś mnie weźmie na poważnie i U-botem strzeli.

PS 2 Dorzucam tabelkę, o którą postulują jakieś wiem lepieje poniżej. Przeglądanie komci z tych ponad dwóch lat było traumatycznym przeżyciem. Do dziś byłam przekonana, że prowadzimy dość miłe i spokojne miejsce, w którym tylko czasami bywa emocjonująco. Do dziś. Jeszcze jedno takie ćwiczenie i zamknę bloga.