Zabić wiedźmę

Zabijanie bohaterów to serialowa klasyka. Twórcy mało którego tasiemca, niezależnie od gatunku, nie pozbywają się w ten sposób postaci - a im więcej sezonów powstaje, tym bardziej absurdalne wymyślają przyczyny ich śmierci. Ślicznie to widać w moim ukochanym "Ostrym dyżurze" - początkowo bohaterom zdarzało się ginąć pod kołami pociągu, potem zaczęły spadać na nich helikoptery. "Dawno, dawno temu", które, jak może wiecie, od jakiegoś czasu dość namiętnie śledzę (choć ostatnio twórcy coraz bardziej mi podpadają - i nudnymi rozwiązaniami fabularnymi, i niefajnymi pomysłami na relacje matek adopcyjnej i biologicznej z ich synem) póki co nie pozbyło się żadnego z głównych bohaterów, uśmiercając go (co nie znaczy, że nikt tam nie zginął, przeciwnie, godzina bez wyrwanego serca czy otrutej królowej matki to godzina stracona). Ma się to zmienić w najbliższym odcinku. Skąd to wiem? Bo tak jest promowany. Od tygodnia. "Ktoś umrze. Zgadnijcie, kto umrze. Ktoś nie przeżyje niedzielnego wieczoru" - co i rusz czytam na fanpejdżu serialu. "Mam nadzieję, że to ten. Ta powinna umrzeć. Ten powinien zginąć. Wykończ ją! Umrzyj, wiedźmo!" - piszą fani i fanki. A mnie robi się niedobrze.

Kontekst dla nieoglądających: to jest serial familijny. Mniej więcej na tyle, na ile taka jest seria książek i filmów o Harrym Potterze. I leci w telewizorze o dwudziestej. Czyli młodsze dzieci są w łóżkach, a starsze oglądają go z rodzicami. Zresztą nawet gdyby taki nie był, chyba by mnie ta zabawa w wytypuj trupa ruszyła. W każdym razie - ruszyła, i to na tyle, że postanowiłam się podzielić swoimi spostrzeżeniami z innymi miłośnikami i miłośniczkami serialu. Że wiecie, wszystko fajnie, ale ta gra w zabijanego i komentarze do niej trochę mnie niepokoją. Że budzenie ekscytacji potencjalną śmiercią nawet fikcyjnej postaci nie jest najfajniejszym sposobem na promocję. Że takie zabawy jedynie znieczulają (szczególnie młodszych odbiorców, ale nie tylko) na to, czym jest zabijanie, a może i gorzej - pokazują, jak bardzo już jesteśmy znieczuleni. Co dostałam w odpowiedzi? Głównie głosy, że przecież to tylko fikcja, że nikt z nich nie chce nikogo zabić, że to zabawa, odreagowanie, okazja, by bezpiecznie pokazać swoją ciemniejszą stronę. Oraz że nie rozumiem, bo nie jestem z Ameryki.

Niezrażona (i w sumie niezdziwiona), próbowałam dalej. Spytałam, czy tak samo zareagowaliby, gdyby zamiast "ktoś umrze" zobaczyli "ktoś zostanie zgwałcony". Czy równie chętnie podawaliby swoje typy, pisali, że mają nadzieję, że będzie to ta wiedźma czy ten pirat. Dodałam, że oczywiście gwałt i zabicie kogoś to dwa różne przestępstwa, ale tak naprawdę nie potrafię stwierdzić, które jest gorsze. I że moi rozmówcy chyba też nie. Oba są straszne. Ale jednak raczej nikomu nie przyszłoby do głowy promować serialu gwałtem. Za to zabijanie nie wiedzieć czemu uchodzi. Niestety nie doczekałam się odpowiedzi (poza jednym "rozumiem, o co ci chodzi"), bo po chwili mój komentarz zniknął. Widać użyłam zakazanego słowa lub porównania. Co jest, tak na marginesie, zabawne o tyle, że gwałty małżeńskie (choć nikt ich tak rzecz jasna wprost nie nazywa) zdarzają się i w "Dawno, dawno temu". W końcu nie wszystkie księżniczki wychodziły za swoich tru lofów. Niektórym trafiły się aranżowane związki ze starszymi od nich o czasem kilkadziesiąt lat królami.

Zabawne jest też to, że całkiem niedawno aktorka grająca Śnieżkę tłumaczyła, że nie ma szans na romans między głównymi bohaterkami, bo ten serial leci o godzinie dwudziestej i z pewnością oglądają go osoby, które nie chciałyby widzieć, jak bohaterka całuje się ze swoją przybraną babcią (wiem, że to brzmi dziwacznie, ale: panie są, na skutek pewnej klątwy i wędrówki między światami, mniej więcej w tym samym wieku i spotkały się po raz pierwszy w dwudzieste ósme urodziny jednej z nich, tak że wiadomo, że o kazirodztwie nie ma mowy, o homofobii owej aktorki za to jak najbardziej). Miało to być coś w rodzaju żartu, ale przy okazji świetnie podsumowuje całą tę zabawę w zabijanego. Bo oto serial jest nadawany o tej porze, że głównie postaci kobiece absolutnie nie mogą mieć ze sobą romansu. Mogą się za to nienawidzić. Walczyć ze sobą i przykładać sobie szpikulce do gardeł.

Jedna z osób, z którymi dyskutowałam o grubo moim zdaniem nietrafionym pomyśle na promocję najbliższego odcinka, w pewnym momencie postanowiła mnie "pocieszyć" stwierdzeniem, że tak, prawdziwy świat jest duży i straszny, ale ten stworzony dla i zaludniony przez fanów i fanki "Dawno, dawno temu" jest mniejszy i milszy. Mniejszy - tak. Milszy? Popatrzmy. Przemoc jest w porządku. Miłość inna niż heteronormatywna - nie. Przemoc ma dawać radochę, napędzić fanów i nieco podbić spadające ostatnio słupki oglądalności. Romans między bohaterkami wzbudziłby oburzenie i odstraszył część oglądających. Milszy? Gdzie tam. Taki sam.