I po ustawach?

Wygląda na to, że mamy koniec pieśni. Dziś komisja ustawodawcza, stosunkiem głosów 15 do 3, uznała oba projekty ustaw - o związkach partnerskich i o instytucji związku partnerskiego - za niezgodne z art. 18 Konstytucji. Przeciw temu wnioskowi byli tylko posłowie SLD i RP. To, co się działo, opisywałam na żywo na blogu akcji Miłość Nie Wyklucza, tak że po relację zapraszam tam. A tu kilka impresji.

Co najważniejsze - to jeszcze nie koniec. Wprawdzie trudno sobie wyobrazić, by marszałkini Ewa Kopacz zadecydowała teraz o kontynuacji prac nad projektami, ale mimo wszystko - to jeszcze nie koniec. A może to będzie kopniak dla tych wszystkich, co to myślą, że "samo zmieni się", by przestać tak myśleć. I wziąć swój los w swoje ręce. Może będzie to mobilizacja do działania, którego, nie oszukujmy się, bardzo nam ostatnio brakuje. Do tego, by wyjść na ulice nie po to, by po nich popląsać, a po to, by w końcu domagać się swoich praw. Do tego, by zacząć odwiedzać "swoich" posłów, pisać do nich, dzwonić, naciskać. Garstka osób, nawet najbardziej obrotnych, tego nie załatwi. Nie oszukujmy się.

Sam przebieg obrad był skandaliczny. Doskonale było widać, że zainteresowani ustawami i opiniami specjalistów i tym, co właściwie w nich jest, są tylko wnioskodawcy. Większość zebranych nawet nie udawała, że słucha, a zabierała głos jedynie po to, by rzucić jakiś "żarcik" czy kuriozalne stwierdzenie, że wszak w projektach nie ma zakazu adopcji, co oznacza, że na nią pozwalają, czy że państwo rodziną (rzecz jasna heteronormatywną) stoi i już. Nie, nie było w tym wszystkim otwartej homofobii. Po prostu my wiemy swoje i już, a skoro niektórzy twierdzą, że ustawy są niezgodne z Konstytucją, to tym pretekstem się posłużymy, aby je uwalić.

Kilka przykładów niekompetencji zebranych: przedstawiciel Biura Analiz Sejmowych nie był w stanie stwierdzić, którego projektu dotyczą opinie konstytucjonalistów. Gdy w końcu doszedł do wniosku, że jednak tylko jednego, nie uwzględniono faktu, że drugi projekt (o umowie), nie został zaopiniowany, więc chyba w ogóle nie powinno się go omawiać pod kątem konstytucyjności. Przewodniczący komisji stwierdził po prostu, że równie dobrze opinie mogą się odnosić do obu projektów i już. Ten sam przewodniczący, oceniając projekty, odwoływał się wyłącznie do jednej, nieprzychylnej opinii - Dariusza Dudka z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Drugiej, Ryszarda Piotrowskiego z UW, w ogóle nie wziął pod uwagę. Nikt też, mimo że legislator podkreślał, że Konstytucja z pewnością dopuszcza uregulowanie innych związków niż małżeńskie, nie pokusił się o analizę tego, co to oznacza. Nikt nie odniósł się do wypowiedzi Roberta Biedronia, w której ten wyliczał różnice między małżeństwem a związkiem partnerskim. Słowem - nie bo nie i tyle. I podnieśmy już łapki, że jesteśmy przeciw, gadamy o tych projektach od 40 minut, jakaś przerwa by się przydała - na kawkę, na fajka, na pogaduszki, bo tu na sali to nie możemy tak głośno pogadać o dupie Maryni, jak chcemy.

Przykre i wkurzające. Sam fakt odrzucenia projektów jest smutny, ale nie załamujący. Wiedzieliśmy, że może tak być. Styl, w jakim się to odbyło, brak zainteresowania tym, co się właściwie odrzuca, i to, że posłowie i posłanki nawet nie ukrywali, że ich to nie obchodzi, bo oni swoje wiedzą i opinię mają wyrobioną, jest skandaliczny.

PS Dziś rocznica Stonewall. Z tej okazji zaostrzono też prawo o zgromadzeniach i negatywnie zaopiniowano projekt ustawy o rzeczniku ds. dyskryminacji.

Na zdjęciu: ekipa KPH i MNW pod Sejmem po odrzuceniu projektów.