Pokoncertowe wrażenia plus zaproszenie

Plan był taki - w czwartek koło 17 dojeżdżamy do Berlina, idziemy pod Astra Kulturhaus, o 20 wchodzimy do środka, o 21 zaczyna się koncert Melissy, po koncercie idziemy na miasto, w piątek o 6.29 wsiadamy w pociąg do Warszawy, koło 13 jesteśmy już w domu. Plan się powiódł, skutek uboczny był taki, że niżej podpisana po powrocie do domu padła i przespała 17 godzin prawie jednym ciągiem, stąd relacja dopiero dziś.

Astra Kulturhaus z zewnątrz wygląda jeszcze bardziej obskurnie niż nasz CDQ:

Astra Kulturhaus (budynek po lewej), oczekiwanie na otwarcie bramy 
(więcej widoków na fotoblogu Gryny)

Różnica jest taka, że w środku jest znacznie większy i ma więcej toalet. A przed wejściem można spokojnie usiąść (na kamieniu lub murku) i wypić piwko, bo w Berlinie zakaz picia alkoholu na ulicach nie obowiązuje. Tak że oczekiwanie na otwarcie bramy upłynęło nam na alkoholizowaniu się, próbach przekonania ochrony, by pozwoliła nam się spotkać z Melissą (niestety nieudanych) i preparowaniu polskiej flagi z napisem "Kiss me, I'm Polish".

fot. Gryna

fot. Gryna

Parę minut po 20 znalazłyśmy się w środku, zdałyśmy nasze aparaty fotograficzne do depozytu (zostały uznane za profesjonalne) i ruszyłyśmy pod scenę. Udało nam się wylądować gdzieś w czwartym rzędzie, czyli na tyle blisko, by wszystko widzieć i móc czasami popowiewać naszą flagą w kierunku jej adresatki.

Melissa Etheridge na scenie - bliżej nie udało mi się już podejść

Koncert zaczął się parę minut po 21 i trwał bite dwie i pół godziny. Oprócz największych hitów, jak (tradycyjnie) kończące koncert "Like The Way I Do", "Bring Me Some Water" czy "I Want To Come Over", było też sporo kawałków z nowej płyty "Fearless Love". Nie zabrakło stałych numerów z repertuaru Melissy, jak czarowanie i błogosławienie publiki, improwizacje z zespołem czy podawanie rąk szczęśliwcom z pierwszego rzędu przy ostatnim kawałku. Na mnie największe wrażenie zrobiły fragmenty improwizowanie, szczególnie granie na jednej gitarze z Peterem Thornem. Filmik poniżej, słabej jakości, tak że najpierw małe wyjaśnienie - Melissa w pewnym momencie staje za Peterem i gra na trzech dolnych strunach jego gitary, podczas gdy on obsługuje trzy górne. Widok niesamowity:



Tak że generalnie wrażenia bardzo pozytywne i choć z jednej strony żałuję, że nie miałam okazji usłyszeć kilku moich ulubionych utworów, to z drugiej strony cieszę się, że było tyle z nowej płyty, bo pewna pieśniarka, która stała tuż za mną, przynajmniej nie śpiewała mi ich pełnym głosem do ucha.

Po koncercie ustawiłyśmy się przy bramie wyjazdowej z nadzieją, że może jednak uda nam się zdobyć autograf, niestety bez sukcesu. I to jest właściwie jedyna rzecz, która mi się nie podobała, że artystka jest niestety dość zamknięta na bezpośredni kontakt z fanami. Z drugiej strony jednak danie tak długiego (i z pewnością bardzo męczącego) koncertu pokazuje, że ma do nich szacunek, tak że, choć małe rozczarowanie zostało, to jednak jestem dla niej pełna podziwu. I na pewno nie żałuję tej wycieczki i chętnie, gdy nadarzy się następna okazja, ją powtórzę.

Po koncercie poszłyśmy na miasto. Ostatni raz w Berlinie byłam 15 lat temu i widziałam go od strony dziennej i bardziej oficjalnej, tak że tym bardziej niezwykły wydał mi się nocą. Najpierw zaliczyłyśmy część imprezową z obowiązkowym Kreuzbergiem pełnym otwartych chyba przez całą noc i dosłownie wychodzących na ulicę barów, klubów, restauracji i sklepów nocnych (m.in. klubem Roses - kwintesencja kiczu, kto nie był, niech nadrobi), potem turystyczną z Alexanderplatz, Bramą Branderburską i pomnikiem pamięci homoseksualistów prześladowanych przez nazizm w parku Tiergarten, gdzie, oprócz pomnika, widziałyśmy dosłownie stada królików (tych z "Królika po berlińsku", jak sądzę).

 Pomnik pamięci homoseksualistów prześladowanych przez nazizm, godz. 4 nad ranem

Około 6 rano dotarłyśmy na Hauptbanhof, ostatni i jakże imponujący punkt naszej wycieczki. Ogólne wrażenia mamy takie, że Berlin jest bardzo przyjazny i bardzo bezpieczny, Berlińczycy do bólu uprzejmi i pomocni i zdecydowanie musimy tam pojechać na dłużej.

Więcej klimatów z wyjazdu znajdziecie na fotoblogu Gryny - gorąco polecam!

Na koniec obiecane (w tytule i w tym poście) zaproszenie. W najbliższą niedzielę (4 lipca) o godz. 12.30 w kawiarni Tel-Aviv na ul. Poznańskiej 11 (Warszawa) będzie miało miejsce spotkanie redakcji portalu Homiki.pl, osób zaprzyjaźnionych, blogerów i czytelników. Cel - pogadanie o możliwych działaniach w związku z projektami ustaw o związkach partnerskich oraz z okazji zbliżającej się parady (jak wymyślenie haseł, zrobienie transparentów i zadbanie o widoczność naszych postulatów). Szczegóły tu. Do zobaczenia!