Dwa światy

Za nami bardzo intensywny weekend. Wczoraj byłyśmy po raz kolejny w Uwadze - filmik tu. A mój ulubiony moment reportażu wygląda tak:

Również wczoraj bawiłyśmy się w Nowym Wspaniałym Świecie na Gejsza Love Party zorganizowanym przez agencję turystyczną Gejsza Travel. Generalnie nie przepadam za tłocznymi i głośnymi imprezami klubowymi, ale muszę przyznać, że atmosfera była niczego sobie. Może dlatego, że gospodarze nie bawili się w selekcję i wejść mógł każdy. A może dlatego, że ostatnio nie miałyśmy czasu na zabawę i miło było w końcu oderwać się od różnorakich zobowiązań i zwyczajnie napić piwa w towarzystwie starych i nowych znajomych. Oraz uściskać już realnie, a nie tylko wirtualnie choć kilka z tych osób, które nas wspierały w konkursie, a potem składały gratulacje. Bo organizatorzy przygotowali dla nas niespodziankę i podczas imprezy miałyśmy swoje pięć minut z szampanem na scenie, więc była okazja do najpierw gromadnych, a potem indywidualnych podziękowań.

Później przeniosłyśmy się do znacznie mniejszego i spokojniejszego miejsca, jednego z najstarszych klubów gejowskich w Warszawie ze słynną czarnowłosą Wiolettą Villas oraz polską Priscillą, czyli Prychą, gdzie ludzie bawią się przy hitach Vondráčkovej, Lizy Minelli, Glorii Gaynor i innych wielkich diw. Zwyczajnego, nielansiarskiego miejsca, z normalnymi cenami, Ciechanem miodowym, gorącą czekoladą i ludźmi, których próżno szukać na paradach, plakatach czy w reklamach społecznych. Oczywiście zdawałam sobie sprawę, że oprócz wielkomiejskich gejów klubowych istnieją również geje niekoniecznie wielkomiejscy i niekoniecznie piękni i młodzi, ale pierwszy raz miałam okazję się bawić w ich towarzystwie. I przyznam szczerze, że był to jeden z niewielu razy, kiedy będąc w klubie, nie miałam poczucia, że niekoniecznie jestem u siebie.

Brakuje mi w Warszawie i w ogóle w Polsce podobnych miejsc dla kobiet. Gdzie można się bawić bez opamiętania i bez poczucia, że niebycie dwudziestokilkuletnim klonem Shane czy innej Alice odbiera prawo do dobrej zabawy. Jasne, że w doborowym gronie przyjaciół można bawić się wszędzie, ale z drugiej strony trudno znaleźć miejsce, gdzie wąsaty brzuchacz w niemodnej koszuli nie budzi uśmiechu politowania, a grube, krótko ostrzyżone lesby w polarach nie natykają się na pełnie niesmaku spojrzenia. Gdzie każdy jest chciany i akceptowany i nikt nie dziwi się, że czterdziestolatka czy pięćdziesięciolatek niekoniecznie chcą spędzić sobotnią noc z termoforem w łóżku, ale też nie chcą się lansować, udawać kogoś, kim nie są, i dostosowywać do panujących wymogów mody i urody.

Tak, wiem. Prochu tym wpisem nie odkrywam, kult młodości i urody to nic nowego, występuje dość powszechnie i niezależnie od środowiska, w którym się człowiek obraca. Kłopot w tym, że dla mnie te młodość i uroda są mocno przereklamowane i jeżeli mają być warunkiem dobrego samopoczucia na imprezie, to ja za taką zabawę dziękuję. I w sumie nie dziwię się, że tak wiele kobiet (nie tylko nieheteroseksualnych) w pewnym momencie, świadomie lub mniej świadomie, wybiera zaszycie się w domowych pieleszach i bardziej "kulturalne" rozrywki w rodzaju pójścia do kina czy do kawiarni lub zrobienie domówki. Bo każdy lubi choć w wolnym czasie czuć się po prostu u siebie.