Homofobia? Nie znam

Tematem numer jeden na naszych portalach jest dziś złożony przez PO projekt zmian w Kodeksie karnym, dotyczących mowy nienawiści i przestępstw motywowanych nienawiścią. Obecnie art. 256 Kodeksu brzmi tak: "Kto publicznie propaguje faszystowski lub inny totalitarny ustrój państwa lub nawołuje do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2". Po zmianach ma wyglądać tak: "Kto publicznie propaguje faszystowski lub inny totalitarny ustrój państwa lub nawołuje do nienawiści wobec grupy osób lub osoby z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, politycznej, społecznej, naturalnych lub nabytych cech osobistych lub przekonań podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2".

O tym, dlaczego ten projekt jest absurdalny i czym mogą skutkować tak mętne sformułowania jak "naturalne lub nabyte cechy osobiste", obszernie napisały już m.in. Homiki i Inna Strona. Ja pozwolę sobie jedynie powtórzyć jedno stwierdzenie, które przewija się nie tylko na naszych stronach, ale też np. w tekstach Ewy Siedleckiej czy Wojciecha Sadurskiego - że prawo powinno mieć związek z rzeczywistą sytuacją społeczną. I że gdy nie tylko z subiektywnych odczuć wielu osób, ale też z badań, również tych przeprowadzonych we współpracy z Biurem Pełnomoczki Rządu ds. Równego Traktowania (tak, ten urząd sprawuje pani z PO), wynika, że najwyższą, bo ponad pięćdziesięcioprocentową niechęcią społeczną mogą się "poszczycić" geje, a tuż za nimi są osoby transseksualne (48,9 proc), biseksualne (47,7 proc), chorzy psychicznie i lesbijki, skandalem jest nieuwzględnienie tego faktu w projekcie ustawy, która ma chronić przed nienawiścią. Choć rzecz jasna gdy weźmie się pod uwagę, kto ów projekt przygotował, nie ma w tym nic dziwnego. Wszak Platforma już w trakcie prac nad swoim pseudoprojektem ustawy o związkach partnerskich zrobiła wszystko, aby nie zająknąć się w nim ani słowem o osobach nieheteroseksualnych, choć to przecież one mają być jego głównymi beneficjentkami.

Tymczasem opisana w poprzednim tekście historia z Łodzi ma dorobiła się ciągu dalszego. Otóż okazało się, że według policji atak na Adama, Olafa i ich kolegę nie miał podłoża homofobicznego, a w każdym razie nie wskazują na to zebrane materiały. Fakt, że nie mam pojęcia, na czym polega zbieranie materiałów w takich sprawach, ale skoro napastnicy najpierw upewnili się, z jakiego typu klubem mają do czynienia, potem wyzwali swoje ofiary od pedałów i takich tam, a potem je pobili, to chyba można domniemywać, że przypuszczalna orientacja pobitych miała coś wspólnego z tym, że pobicie zaistniało?

Żeby było jeszcze ciekawiej, mamy też opinię policji na temat również przywołanych w poprzednim wpisie ataków na warszawską UFĘ. Spróbujecie zgadnąć, jaka jest? Niespodzianka - powtarzające się od kilku tygodni wybijanie szyb w lokalu i wypisywanie na ścianach, oknach i drzwiach haseł w rodzaju "pedały" czy "cwele" zostały uznane za zwykłe chuligańskie wybryki, które zdarzają się każdego dnia. I nie ma co się w nich według policji odszukiwać drugiego dna. Tak na marginesie, to stróże prawa wykazali się też podczas zgłaszania kolejnych aktów wandalizmu, wypytując kobiety z UFY o ich orientację psychoseksualną czy o to, na którym marszu były 11 listopada.

Związek między tym, co się dzieje w UFIE, a tym, co się stało w Łodzi, jest oczywisty. W obu przypadkach mamy do czynienia z bardzo prawdopodobną homofobiczną motywacją sprawców i w obu policja tego nie widzi. Jak to się ma do projektu zmian w Kodeksie karnym? Ano tak, że jego twórcy też udają, że coś takiego jak przestępstwa z nienawiści w stosunku do osób nieheteronormatywnych nie istnieje. A skoro nie istnieją, to rzecz jasna nie trzeba nikogo przed nimi chronić. Logiczne, nieprawdaż?