Lesbijki, które "obudziły się" zbyt późno

Znalazłam dziś ciekawy wątek na forum Kobiety Kobietom (dostępny tylko dla zalogowanych użytkowniczek) - o lesbijkach, które odkryły, że są lesbijkami, już po tym, jak zdążyły sobie ułożyć życie z mężczyznami, dorobić gromadki dzieci i tak dalej. Czyli zazwyczaj w wieku średnim. W sumie nic nowego, w końcu takich "późno obudzonych" jest całkiem sporo, zaskoczyła mnie za to liczba jadowitych komentarzy i teorii na temat mężatek-lesbijek (czy kobiet biseksualnych). Tak swoją drogą, to w sumie nie wiem, czemu mnie zaskoczyła, w końcu o tym, że lubimy wykluczać ze swojego grona wszystkie, które są nie dość kobiece, męskie, lesbijskie, monogamiczne i tak dalej, i tak dalej, wiem nie od dziś. Ale że w dotychczasowych wpisach temat mężatek jakoś się nie pojawił, czas to nadrobić. Czego się zatem dziś dowiedziałam? Że taka "zmiana orientacji" to efekt nudy w związku i szukania nowych wrażeń, że mężatki (podobnie jak straszne biseksy) trudnią się uwodzeniem biednych PRAWDZIWYCH lesbijek, by przez miesiące czy lata związku zwodzić je, że kiedyś zostawią dla nich mężów (co oczywiście nigdy nie następuje), że oszukują nie tylko swoje kochanki, ale i tychże mężów, że strach przed reakcją dzieci nie jest żadnym usprawiedliwieniem dla trwania w związku z mężczyzną i że jeżeli są PRAWDZIWYMI lesbijkami, to wywrócenie do góry nogami swojego dotychczasowego życia nie powinno być żadnym problemem. Ciekawostką jest też to, że tego typu komentarze padały zarówno z ust (klawiatury?) PRAWDZIWYCH lesbijek, jak i kobiet, które kiedyś były zamężne, ale zdecydowały się na opuszczenie mężów i życie z kobietą.

Były też oczywiście komentarze pozytywne, wspierające (najbardziej spodobało mi się odwrócenie sytuacji i przypomnienie wątków spod znaku "zakochałam się w mężatce"), ale generalnie dyskusja zakończyła się na propozycji, by "kobiety z mężczyzną w tle" założyły sobie swoją własną stronę, gdzie mogłyby spokojnie rozmawiać o swoich problemach i nie narażać się na nieprzyjemne komentarze. No w sumie forum to nie grupa wsparcia, tak że opcja prywatnej strony jest na pewno bezpieczniejsza dla samych zainteresowanych, przykro jednak, że trzeba się samowykluczać, aby uniknąć wykluczenia ze strony innych.

Wiem, że się powtarzam, ale ta skłonność grup marginalizowanych do wynajdywania sobie w swoim gronie osób, o których mogą powiedzieć "my jesteśmy inne, lepsze, to one są brudne, grzeszne i złe" nigdy nie przestanie mnie zadziwiać. Jasne, że nie wszystkie gramy fair i że sytuacje opisane w negatywnych komentarzach się zdarzają (a komu się nie zdarzają?), ale wrzucanie wszystkich do jednego worka z etykietką "podła, kłamliwa i niewierna" jest po prostu debilne. I co z tego, że ktoś inny też był w takiej sytuacji i postąpił inaczej? Albo nawet nie był, ale wie, że by postąpił? Po pierwsze, to nigdy nie jest taka sama sytuacja, po drugie, póki się nam coś podobnego nie zadzieje, to nie wiemy, co zrobimy. Ja wiem, że nie da się nie oceniać, ale szkoda, że tak często w tych ocenach brakuje chęci wysłuchania drugiej strony i wczucia się w jej sytuację.

Na pociesznie - późny coming out to nie tylko nasz (w sensie polski) problem. Ot, znalazłam fajnego bloga w języku language (jak zwykła mawiać moja była szefowa) - Discovering Pride - Coming Out In Midlife. Może się komuś przyda.