Internet jest konserwą?

To, że niektórzy mogą mieć problem z tym, że Maria Konopnicka była związana z Marią Dulębianką, jestem w stanie jakoś zrozumieć. W końcu niektórzy potrzebują co najmniej zdjęć przedstawiających kogoś w niedwuznacznej sytuacji, by do nich dotarło, że coś jednak musi być na rzeczy. To, że panie przez dwadzieścia lat były praktycznie nierozłączne, że Konopnicka od momentu, gdy związała się z Dulębianką, nie pisała już listów jako "ja", ale jako "my", że w końcu jej "Pietrka" pochowano z nią w jednym grobowcu to najwyraźniej za mało. Zupełnie za to nie jestem zrozumieć, jak ktoś może mieć problem z zaliczeniem osoby walczącej o prawa kobiet do kategorii "feministki i feminiści". Że w tamtych czasach nie było brzydkiego słowa "feministka"? Było za to "sufrażystka" i "emancypantka", które w "feministki i feminiści" się mieszczą. Przynajmniej według Wikipedii, bo o niej mowa. A jednak ani Konopnicka, ani Dulębianka do niej nie trafiły, a przynajmniej nie na długo. Niedawno na Facebooku ktoś zwrócił uwagę, że autorzy Wiki uparcie wyrzucają Dulębiankę z szufladki "feministki i feminiści" - dyskusja tu, wielce pouczająca. Równie ciekawe rzeczy dzieją się wokół biogramu Konopnickiej. Póki co wygrywa opcja "zachowawcza" i obawiam się, że tak zostanie. Wniosek? Statystyczny wikipedysta jest konserwatywny. A jeśli dodamy do tego, że jest to jedna z największych internetowych społeczności, to możemy dojść do ciekawych wniosków. Szczególnie gdy dołożyć do tego kolejny potężny serwis społecznościowy Wykop.pl, również dość łatwo identyfikowalny pod kątem opcji światopoglądowej preferowanej przez jego użytkowników.

Nie mam pojęcia, czy ktoś kiedykolwiek sprawdził orientację polityczną statystycznego polskiego internauty, jednak mam wrażenie, że jeśli chodzi o społeczności (blogi, fora i inne serwisy oparte na treściach generowanych przez użytkowników), to zdecydowanie bardziej skonsolidowane, prężniejsze i bardziej opiniotwórcze są środowiska konserwatywne. Jasne, że bez problemu mogę wymienić pewnie z setkę mądrych i ciekawie prowadzonych miejsc bliższych mi światopoglądowo, jednak nie potrafię na przykład znaleźć przeciwwagi dla Frondy. Cechy oczekiwane: radykalizm poglądów połączony z wysoką cytowalnością (co przekłada się niestety na opiniotwórczość właśnie). Oczywiście wiem doskonale, że swoją cytowalność Fronda zawdzięcza w dużej mierze różnym absurdalnym czy wręcz kłamliwym (jak ten on agenturalnej przeszłości Geremka) newsom, ale mimo wszystko jest to sieciowy ewenement. Podobnie jak Salon24 czy blog Korwina-Mikke.

Czy więc polski internet (a przynajmniej ci, którzy robią w nim coś więcej poza czytaniem/słuchaniem/oglądaniem) jest konserwatywny? Czy też, co można zaobserwować na przykładzie prezydenta internautów Korwina-Mikke (i Frondy), chodzi nie tyle o konserwatyzm, co o radykalizm, wyrazistość poglądów i, nie oszukujmy się, brak kultury, przynajmniej w pewnych sferach? Czy właśnie na tym polega problem liberałów i lewicy, że są po prostu w większości za grzeczni i przez to zbyt mało interesujący (porównajcie choćby, bądźmy szczerzy, nudny portal Lewica.pl czy poważne Krytykę Polityczną i Feminotekę  z blogiem Wojtka Orlińskiego - kogo wolicie czytać?). A może jesteśmy (my, niekonserwatyści) zbytnimi indywidualistami (w sumie miło tak pomyśleć), by łączyć się w duże stada? Lub trudniej nam przejść do porządku dziennego nad tym, co nas różni, by skupić się na tym, co nas łączy (to już mniej miły pomysł)?

Oczywiście brak silnych internetowych skupisk środowisk lewicowych czy liberalnych (ale takich naprawdę liberalnych, nie po korwinowsku) jeszcze o niczym nie świadczy, a w każdym razie o niczym niepokojącym. W końcu nie ma obowiązku bywania na Salonie, a im więcej ciekawych, różnorodnych miejsc, tym większa szansa, że znajdziemy w sieci swoją niszę. Bo że oglądalność nie świadczy o jakości, to widać choćby po blogu "czołowego polskiego blogera" Kominka. Gorzej, gdy rzecz dotyczy choćby takiej Wikipedii, która, nie oszukujmy się, dla bardzo wielu osób jest podstawowym źródłem wiedzy. Czy jesteśmy więc zbyt leniwi (czytaj: zbyt cenimy sobie indywidualizm), by coś z tym zrobić, czy też bynajmniej, robimy, ale po prostu jest nas mniej?