Heteroseksualnych kobiet nikt nie pyta o płeć

Heteroseksualnych kobiet nikt nie pyta o płeć. A one nie pytają same siebie.

Większość z nich wplata partnera w najpóźniej trzeci akapit rozmowy z nowo poznaną osobą. Jeśli jest dziecko, wplata się także dziecko. Ja też to robię. Trzask zapadek w mózgu rozmówcy jest niemal słyszalny. Trzask. Ona jest jednak normalna, jest nasza. Najlepiej, żeby dziecko było ukochanym – trochę męczącym – skarbem, a partner był mężem, którego zdanie się poważa.

Najlepiej, żeby w kolejnych akapitach znalazło się miejsce na psa, kota, królika, szwagrów, bratanice, teściów, samochód. Przy trzecim spotkaniu, kiedy już nie liczymy akapitów, zaczynamy rozmawiać o związku. A ty, co robisz z przyjemnością? Sprzątasz czy gotujesz? Przy trzecim stopniu zbliżenia, kiedy już nie liczymy spotkań, rozmawiamy o tym, dlaczego faceci są fajni i dlaczego są głupi. Po trzeciej beczce soli i/lub trzecim piwie rozmawiamy o seksie.

Ale o płci niekoniecznie, bo i o czym tu rozmawiać. To my wydajemy na świat dzieci, to my nadajemy się na żony, to my dajemy dupy, to my zadajemy setki męczących pytań, to my podajemy posiłki, to my nadajemy jak domowe radio, to my wdajemy się w sprzeczki, to my dostajemy w zamian słowo, obrączkę, teściów, szwagrów, kredyt, samochód i cały ten kram. Przecież wiadomo, że jesteśmy kobietami, no nie? To, że któraś tam raczej pokrywa niż daje, któraś tam mrukliwa jest i niezbyt wylewna, dziesiątki innych gotować nie umie, setki innych dzieci lubi wyłącznie cudze i z rozsądnej odległości, tysiące innych chrzani kram i obrączki, a kredyt i samochód ma na siebie, nie robi żadnej różnicy.

Nie ma tu miejsca na pytania o płeć, prawda?

Możesz w pierwszych dwóch zdaniach pochwalić się nagrodą Nobla i wyznać wszystkie swoje morderstwa a w trzecim zdaniu możesz nie mieć ślubu albo nie mieć dziecka, możesz nie umieć gotować albo nie umieć sprzątać, możesz świetnie rozumieć całki, możesz nie rozpoznawać koloru lawendowego, możesz nie mieć kota albo nie spotykać się z żadną rodziną, możesz nawet uważać, że faceci jako grupa nie są opisywalni, możesz woleć niepasteryzowane zamiast Reddsa, możesz się nie malować albo nie odchudzać, możesz mieć na koncie jakieś dziewczyny (to też niezły temat na po trzecim piwie, choć lepiej jednak po piątym), możesz pić, palić i przeklinać, przecież i tak wszystkie to robimy. Ba, jeśli szczególnie dobrze pijesz, palisz i przeklinasz, wskakuj na scenę, będziesz gwiazdą każdej kobiecej imprezy.

To znaczy, oczywiście najlepiej jednak nie przeginać.

Wstydzić się swojego bałaganiarstwa. Nie mądrzyć się za bardzo. Wybrać jednak uniwerek niż politechnikę. Uśmiechać się do cudzych dzieci (żaden problem, jeśli umiesz uśmiechać się do ludzi). Nie mądrzyć się za bardzo. Kiwać głową, że faceci to świnie. Zawsze mieć na sobie troszkę makijażu. Przyhamować z feminizmem, genderslangiem i sympatią dla LGBTQ (coto?). Nie mądrzyć się za bardzo. Mieć przynajmniej półdługie włosy. Zawsze mieć na sobie przynajmniej jeden w oczywisty sposób kobiecy łach. Zawsze patrzeć na koleżanki jak na koleżanki. Nie zapominać, co się mówi w pierwszym, drugim i trzecim zdaniu.

To znaczy, będzie dla ciebie druga szansa. Któraś powie „kobietko”, „babo”, „ale, czy oni są mądrzy, sama powiedz”, „zadbaj o siebie”, „ale kochasz swoje dziecko, prawda?”, „ale ładne staniki to lubisz?”. Nie jeż się wtedy i nie przeginaj, nie mnóż tych szans.

Bo jeszcze ktoś zapyta wprost i co wtedy? Powiesz mu: „tak jestem kobietą” i będziesz udawał, że nie, wcale nie było tak, że któregoś dnia poczułeś obcość nie do przeskoczenia i nazwałeś wszystko, co tu nie pasuje trochę inaczej niż inni?

grafika: www.photoxpress.com, en.wikipedia.org