Dobrze, że się nie rozbiera

Jak na kogoś, kto ma alergię na mizoginię, piszę o niej wyjątkowo rzadko. Ale ostatnio mnie trafiło. Bo o ile uprawiana przez osoby, które takie rzeczy jak wszelkiego rodzaju równouprawnienie mają w głębokim poważaniu jest czymś, co mnie specjalnie nie rusza, o tyle w przypadku kogoś, kogo o prorównościowe zapędy podejrzewam, jest podwójnie wkurzająca. I oto wczoraj na fejsbukowym profilu znajomego, którego do niedawna zaliczałam do tej drugiej kategorii, znalazłam takie coś:

Ten tekst jest zły na tak wielu poziomach, że nie wiem, od czego zacząć jego komentowanie. Może więc dorzucę jeszcze jeden - w wykonaniu tego samego pana, dodany jako uzupełnienie poprzedniego:

Tak, wiem. W porównaniu z tym, co się wyczynia na forach co większych portali, to jest niemalże szczyt kultury. Wszak jest "Środa", nie "Smroda", do garów też nikt pani profesor nie wysyła, pełna kultura, nieprawdaż? No właśnie nie. Bo od standardowych komentarzy tego typu ten odróżnia tylko większa dbałość o poprawną polszczyznę i brak wulgaryzmów. Jeśli chodzi o merytorykę, to jest to dokładnie to samo. Środa jest głupia, bo jest głupia (jedyną "polemiką" z jej poglądami jest "pomijam już fakt, że na stadionach odbywają się (...) także wspaniałe koncerty"), a poza tym jest stara i brzydka. Dobrze, że się chociaż nie rozbiera jak jej zapewne równie głupie, ale przynajmniej urodziwe, ukraińskie koleżanki. Bo w ich przypadku przynajmniej jest na co popatrzeć, a tu byłoby fuj. He, he.

Dlaczego jednak, skoro to nic oryginalnego, tak się nad komentarzem owego znajomego znęcam? Bo to kolejny (po tych, o których pisałam jakiś czas temu tu) przykład na to, jak bardzo jest źle. Ja tego gościa znam. Jako dziennikarza, aktora i rozumnego człowieka działającego w równie stereotypizowanym środowisku co feministycznie. I zakładam, że nie raz zdarzyło mu się dowodzić, że nie jest wielbłądem, a jednak bezrefleksyjnie obraża nielubianą przez siebie osobę, zamiast choć spróbować polemiki ze stwierdzeniami, z którymi się nie zgadza. Poszukać w nich czegoś więcej niż konfliktu płci. A to w tym przypadku naprawdę nietrudne, wszak nie trzeba się długo zastanawiać, by dojść do wniosku, że koncerty koncertami, ale jednak gdyby nie Euro 2012, to nikt by tych stadionów w takim tempie i ilości nie budował. Że (nie tylko) zdaniem Magdaleny Środy są pilniejsze wydatki, a koncentracja na przygotowaniach do mistrzostw nie tylko sprawi, że inne inwestycje będą musiały poczekać, ale też - że komuś trzeba będzie zabrać. I że nie każdemu musi się podobać robienie priorytetu właśnie ze stadionów, tak jak nie każdy wierzy, że dzięki Euro nastąpi nagle jakiś niesamowity skok cywilizacyjny. Proste? Proste. Ale po co szukać i się zastanawiać, jak zamiast tego można babie głupotą, starością i brzydotą dosunąć. Ech.

Smutne. Jedyny plus z tego, że miałam okazję uświadomić owemu znajomemu, że również się do grona tych paskudnych feministek zaliczam (swoją drogą, jak nie lubię etykiet, tak tej używam z upodobaniem). Mam nadzieję, że pomyślał, że odebrałam jego wynurzenia osobiście. I że zrobiło mu się głupio - wszak trudniej pojechać personalnie po kimś, kogo się zna, niż po pani z telewizji, po której i tak wszyscy jadą.