Obraza uczuć w praktyce (głównie sądowej)

Skandal (zawsze chciałam tak zacząć)! Wśród fraz, po których ludzie do mnie trafiają, zdarza się czasami moje imię i nazwisko (co jest rzecz jasna bardzo miłe), ale dziś pojawiły się one w towarzystwie sformułowania "mój pierwszy raz". Droga pani lub panie, lub osobo nieokreślająca swojej płci, jeżeli jeszcze tu jesteś lub zaglądasz - to nie jest TAKI blog! He, he. Jeżeli zaś masz "czyste" intencje i chcesz po prostu się dowiedzieć, czy moje kabaretowe monologi o internetowych randkach i pechowych romansach są prawdziwe, mogę powiedzieć, że i tak, i nie. To znaczy zawsze są prawdziwe, ale nie bazują wyłącznie na moich doświadczeniach. A tak w ogóle to wiem, że trochę was tym Google'em katuję, ale czasami po prostu nie mogę się powstrzymać. A poza tym to on jest duży, silny i warto się z nim przyjaźnić.

Dobrze, dość lansu, wracamy do tematów ciężkich i dyskusyjnych. Z ciekawych spraw sądowych o naruszenie dóbr osobistych rozpoczął się proces Wandy Nowickiej przeciw Joannie Najfeld o pomówienie tej pierwszej, że jest na liście płac przemysłu providerów aborcji i antykoncepcji. Zakończyła się za to sprawa o kasację wyroku nakładającego karę na Polsat za wyemitowanie programu, w którym Kazimiera Szczuka sparodiowała niepełnosprawną Magdalenę Buczek z Radia Maryja. Sąd Najwyższy oddalił kasację, powołując się między innymi na orzecznictwo Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu. Podkreślił, że Europejska Konwencja Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, gwarantując każdemu swobodę wypowiedzi, nakłada też pewne ograniczenia, których celem jest ochrona czci i dobrego imienia innych osób. Oraz że wolność wyrażania opinii nie jest absolutna i może doznawać pewnych ograniczeń formalnych i materialnych. Zaznaczył, że "nawet wypowiedź artystyczna nie może być obraźliwa". To ciekawe uzasadnienie wyroku również w kontekście Naszej Sprawy 2.

Ale nie tylko dlatego o tej sprawie piszę, bo są w niej jeszcze przynajmniej dwa godne poruszenia aspekty. Pierwszy to zachowanie Szczuki po tym, jak się dowiedziała, że sparodiowana przez nią osoba jest niepełnosprawna (bo że tego nie wiedziała, w to akurat wierzę) - czyli natychmiastowa skrucha i przeprosiny (czyli coś, co, jak dla mnie, załatwiło sprawę, i czego, przed pójściem do sądu, chcieli i nie dostali zarówno Ryszard Giersz, jak i autorzy Naszej Sprawy 2). Druga to podejście niektórych (głównie prawicowych) mediów do pani Buczek, która w wielu tekstach jej poświęconych jest po prostu "Madzią". Czyli z jednej strony oburzamy się na sparodiowanie jej niepełnosprawności, ale z drugiej - właśnie przez jej niepełnosprawność - odmawiamy jej na przykład prawa do dorosłości. Gorąco polecam w tym temacie wywiad z 2008 roku z dr Alicją Długołęcką "Niewidzialne lubią się kochać", opublikowany w "Wysokich Obcasach".

A teraz zagadka - kto napisał poniższe słowa:

Jest (...) zasadnicza różnica między seksem dwóch dorosłych kobiet lub mężczyzn, a stosunkiem seksualnym z kozą, dzieckiem lub trupem. Po pierwsze, te trzy ostatnie czyny są po prostu zabronione i ścigane prawnie. Kto dopuszcza się tych obrzydliwości, jest najzwyczajniej w świecie przestępcą. (...) pomijając już aspekt prawny, naprawdę nie widzisz różnicy między pocałunkiem dwóch kobiet, a pieszczotami z trupem lub całusami składanymi wprost w świński ryj? (...) tego typu wystąpienia nie tylko wpychają nas w niszę partii nieżyczliwej ludziom (a tym samym oddalają nas od zwycięstwa w najbliższych wyborach), ale są po prostu niemądre.

I od razu rozwiązanie - europoseł PiS-u Marek Migalski. A pisze to na swoim blogu w odpowiedzi na pomysły innego posła PiS-u Stanisława Pięty, który niedawno apelował, by, pod płaszczykiem walki z pedofilią, inwigilować środowisko osób nieheteroseksualnych (trochę pisałam o tym tu), a już zupełnie ostatnio, zabiegając o zablokowanie planowanej na czas Europride wystawy w Muzeum Narodowym "Ars Homo Erotica", w piśmie do Ministra Kultury napisał, że homoseksualizm jest "dewiacją podobną do zoofilii, pedofilii i nekrofilii". Niezależnie od tego, jakie są pobudki Migalskiego (o ile nie jest to po prostu zwykłe oburzenie), jego głos jest najzwyczajniej w świecie rozsądny.

Tak na marginesie, to, mimo iż osoby, którym kibicuję, nigdy nie przekraczają progu wyborczego w wyborach do Europarlamentu, generalnie lubię te wybory, bo dzięki nim Polskę chociaż na jakiś czas opuszczają różne ekstremalne postacie w rodzaju Macieja Giertycha. Może i Piętę by tam wysłać? Wprawdzie nie sądzę, by go to ucywilizowało (choć wierzę, że niektórzy są reformowalni), ale przynajmniej jego interpelacje mogą tam liczyć na właściwe przyjęcie.

A teraz wyłączam komentowanie tego posta. No dobra, jednak nie, dam radę:)