Trochę głupot - dla odmiany

Dziś krótko i bez sensu, bo właśnie popełniłam dla Homików tekst o wizerunku kobiet nieheteroseksualnych w mediach (w każdym razie takie było jego założenie) i czuję się nieco wypluta. A poza tym z drżeniem serca czekam na informację, czy w ogóle zostanie opublikowany, bo jak zwykle wyszło zupełnie coś innego, niż zamierzałam napisać, i trochę coś innego, niż widniało na zamówieniu. Ha, zobaczymy, najwyżej będę się wam tutaj żalić i szkalować mój ulubiony portal.

Plotkarskie media zachwycały się dziś pocałunkiem Sandry Bullock i Meryl Streep podczas rozdania Złotych Globów.

Na wypadek, gdyby ktoś potrzebował kontekstu, pocałunek (w wielu relacjach określany jako namiętny) miał miejsce po tym, jak okazało się, że w tym roku obie panie otrzymały nagrodę dla najlepszej aktorki (Bullock za "The Blind Side", Streep za "Julia i Julia"). A wyglądało to tak:

Jak zwykle z igły widły, nieprawdaż? Grunt to strzelić dobrą fotkę. Zdecydowanie wolę pocałunek Meryl Streep i Emmy Thompson w "Aniołach w Ameryce". Choć miłość z anielicą o ośmiu waginach nadal trudno mi sobie wyobrazić.

Na dniach (a konkretnie 4 lutego) pojawi się w księgarniach "pierwsza polska les story", a przynajmniej tak twierdzi jej wydawca, czyli Prószyński i S-ka. Chodzi o książkę Zofii Staniszewskiej "Moja les", opowiadającą o miłości dwóch kobiet, które wychowują córeczki jednej z nich. 

"Moja les" to historia pewnego uczucia, ukazująca jego wyzwolicielską i zarazem niszczycielską siłę; to opowieść uwodząca humorem i barwną narracją, ciepło zmysłowa i metafizyczna, z pewnością nie sentymentalna. Jednym słowem - historia prawdziwej miłości. A że kobieta kocha kobietę? Cóż! Nieraz i tak bywa.

Miłka i Dorota są parą od kilku lat. Wspólnie wychowują córeczki Miłki i starają się o jeszcze jedno dziecko. Miłka próbuje zajść w ciążę drogą inseminacji. Razem z Dorotą, która wyposażona jest w "usta do jedzenia, stopy do stąpania po ziemi, a tyłek do siedzenia na krześle" poszukują plemnikodawcy, znajdując czas na codzienne zajęcia: happeningi wegetarian, dysputy z Babą na Wysokościach, awantury domowe i namiętne godzenie, pomoc przyjaciołom w opresji i niezupełnie dobrowolny wolontariat w hospicjum... Spotykają przy tym całą galerię dziwnych typów zamieszkujących nasz kraj: Kasię Organizatorkę, Lupkę-Dupkę, co przemieniła się w Antosię, Bysia Ochroniarza, Łukasza Awanturnika, Klarę Czarnulkę... Postacie zarysowane są ostrą kreską, wyraziście, ale prawie nic nie jest tu czarno-białe, jednowymiarowe - zachęca do lektury wydawca.

Ja się na razie czuję średnio zachęcona, dlatego wrzucam tę zapowiedź do kategorii "głupoty", ale jak przeczytam, to może mi się zmieni i odszczekam. Szczególnie że polskiej literatury popularnej, której bohaterkami są kobiety nieheteroseksualne, wciąż mamy jak na lekarstwo.

A moja bohaterka na dziś wygląda tak:

źródło: www.ci.minneapolis.mn.us

To Sharon Lubinski, pierwsza amerykańska lesbijka szeryfka (przypadł jej okręg Minnesota), nominowana kilka dni temu na to stanowisko przez Baracka Obamę. Czemu się tu pojawia? No cóż, jest tu muzyka country (jak twierdzą złośliwi), musi być i odpowiednia do niej przedstawicielka władzy. A poza tym nie wiem, jak wy, ale ja się od razu czuję bezpieczniej.