El, Bi, Omni etcetera

Już wiem, dlaczego nigdy nie zostanę osobą publiczną. Tak, zdaję sobie sprawę, że czytanie o sobie komentarzy na forach (piję do naszego występu w WP.tv) nie ma sensu, tak, rozumiem, że ludzie zazwyczaj komentują, kiedy są na "nie", że pozorna anonimowość sieci sprawia, iż pozwalają sobie na więcej, niż gdyby mieli się pod swoją opinią podpisać lub wyrazić ją w cztery oczy, ale... No nie mogę, wkurza mnie to. Choć z drugiej strony wolności internetu będę zawsze bronić jak niepodległości - czyli również wolności do anonimowego wyrażania głupich opinii. I weź tu się człowieku sam w sobie połap!

No dobrze, wyżaliwszy się (teraz, gdybym to mówiła, nastąpiłaby zmiana modulacji głosu i uśmiech telewizyjny numer 5), wracam do mojego zrównoważonego, z lekka dydaktyzującego ja. O kim to ja obiecałam, że będzie? A, o osobach biseksualnych. No to na początek historyjka z życia. A może i dwie. Otóż mamy taki skecz "Urodziny", zainspirowany numerem słynnej amerykańskiej grupy "Big Gay Sketch Show". Rzecz z grubsza polega na tym, ze lesbijska para chce zorganizować urodziny jednej z nich, jedna robi listę gości, a druga po kolei wykreśla z niej dziewczyny. Z jakich powodów to robi, niemal nie zdradzę (żeby nie psuć zabawy tym, które nie widziały), a konkretnie zdradzę tylko jeden - że powodem niezaproszenia jednej z dziewczyn będzie to, że inna spotkała ją na czacie dla bi (co jest oczywiście straszne). No i po naszym występie podchodzi do nas koleżanka i stwierdza: "ale pojechałyście po biszkoptach" (swoją drogą - czy słowo "biszkopt" jest obraźliwe w stosunku do osoby biseksualnej? Serio pytam, bo wtedy usłyszałam je po raz pierwszy).

Oczywiście "po biszkoptach" nie pojechałyśmy, pojechałyśmy za to po uprzedzeniach wśród lesbijek w stosunku do osób biseksualnych. Ale sam komentarz koleżanki jest symptomatyczny - bo o ile nie zdarzyło nam się jeszcze usłyszeć "ale pojechałyście po lesbijkach" (a robimy to cały czas), o tyle mała wzmianka w skeczu o osobach biseksualnych spowodowała taką reakcję. Dlaczego? Może dlatego, że, o ile o niewidoczności lesbijek przynajmniej się mówi, o tyle o niewidoczności osób biseksualnych nawet się nie wspomina (podwójna niewidzialność?). Jak również dlatego, że obrywa się im z obu stron - i od osób heteroseksualnych, i od lesbijek i gejów ("lesby są straszne" - powiedziała mi niedawno przyjaciółka, której związku z mężczyzną, choć zawsze podkreślała, że jest biseksualna, jakoś jej znajome nie mogą zaakceptować - bo oczywiście może sobie być biseksualna tylko dopóty, dopóki jest z kobietą).

A przecież skrót LGBTQIetcetera zawiera więcej niż dwie literki. Do tych sześciu, które zazwyczaj wymieniam, można dodać jeszcze przynajmniej dwie - A dla osób aseksualnych i O lub P dla osób omniseksualnych lub panseksualnych. Z tymi ostatnimi wiąże się zresztą kolejna historia - tym razem o mojej ignorancji. W pierwszej wersji mojego tekstu do "Repliki" "Głośne i jawne" (tak, to o śpiewających kobietach - swoją drogą dlaczego tak mało osób zaznacza w ankietce, że chce czytać o muzyce?:)) Sophie B. Hawkins była omniseksualna (bo tak też się określa). Na co dostałam uwagę od mojego wówczas wicenaczelnego, że skoro ona nie jest ani lesbijką, ani osobą biseksualną, to w ogóle dlaczego o niej piszę i że absolutnie jej piękne zdjęcie nie może otwierać artykułu.

O to zdjęcie:

fot. Gigi Gaston

No więc tłumaczę (zamiast sprawdzić znaczenie słowa "omniseksualność"!), że Sophie spotyka się zarówno z kobietami, jak i z mężczyznami. Na to on, że w takim razie jest po prostu biseksualna. I poszła do druku ta biseksualna - tak, wiem - wstyd! W wersji internetowej jest już jak trzeba. Tak że ku przestrodze wklejam definicję: "omniseksualność / panseksualność jest orientacją seksualną charakteryzującą się potencjalnym estetycznym pociągiem, romantyczną miłością i / lub seksualnym pożądaniem wobec każdego, wliczając w to ludzi, którzy nie mieszczą się w rodzajowym podziale mężczyzna / kobieta zasugerowanym przez pociąg biseksualny". Wydumane? Bynajmniej - przeczytajcie w najnowszej "Replice" historię Ani i Grety. A na okładce piękny Tyndyk, który zamordował "Anioły w Ameryce"...