Mało w nas wad?

Mój tekst o mizoginii doczekał się, jak się okazało, drugiego i trzeciego życia. Drugie możecie prześledzić na Homikach w komentarzach pod tym artykułem. Też uważam, że to przedziwne miejsce, ale co tam, zawszeć to zaprzyjaźniony portal, więc chyba zostanie mi wybaczone, szczególnie że inicjatywa nie moja. Trzecie to Facebook, gdzie między innymi pojawiła się taka opinia: "Ja się zajmuję tropieniem homofobii, a nie mizoginii u chłopaków z branży czy mizoandrii u dziewczyn z branży. Mało w nas wad? Musimy ich więcej szukać?". Ha! Chciałabym musieć szukać, naprawdę. Kłopot w tym, że to samo w oczy włazi. Nie jestem idealistką, naprawdę. Wiem, że bycie osobą nieheteroseksualną nie działa jak szczepionka przeciw wykluczaniu i nie uwrażliwia na problemy innych. Tyle że to, że mam taką świadomość, nie sprawia, że wszelkie -ginie, -andrie, -fobie i inne przestają mi przeszkadzać. Tak jak wkurza mnie to, co się dzieje na wielu naszych forach, choć doskonale wiem, jak działa poczucie anonimowości i że wiele tych odważnych bezimiennych osób w realu robi za słodkie misiaczki i misiunie, których nikt by nie powiązał z ich mniej lub bardziej pomysłowymi ksywkami.

Swojego czasu pisałam o listach Polles i o tym, jak ważną rolę odegrały na przełomie wieków w życiu wielu kobiet. Znalazł się pod tym wpisem i taki komentarz, że było to towarzystwo wzajemnej adoracji i że wcale nie było tam tak fajnie, jak mi się wydaje. Może i tak było, może na tyle zachłysnęłam się swoim wirtuanym coming outem i możliwością spędzania czasu (a choćby i w wirtualu) z tak wielką grupą kobiet, że idealizuję tamte czasy. Nie wiem, na ile się ma klimat Pollesu do tego, co się teraz dzieje w internecie, ale mimo wszystko mam wrażenie, że aż tak źle tam nie było. Pierwszy przykład z brzegu (i teraz moi "fani" z forum Homików mogą odetchnąć) - forum Kobiety Kobietom. Zaglądam tam jeszcze czasami - trochę z przyzwyczajenia, trochę z researcherskiej ciekawości - i niemal za każdym razem się zastanawiam, po co mi to. Nie zrozumcie mnie źle - nie przeszkadza mi wzajemne podgryzanie się foremek. Bywa nawet zabawne, choć na dłuższą metę nużące. Kłopot w tym, że oprócz stałych bywalczyń co rusz trafiają tam nowe osoby. I choć świetnie zdaję sobie sprawę, że tematy w stylu "właściwie to nie wiem, czy jestem lesbijką, ale zakochałam się w koleżance z roku i nie wiem, co z tym zrobić, poradźcie coś" pojawiają się tam pewnie kilka razy w tygodniu i dla tych, co siedzą na tym forum od paru dobrych lat, mogą być irytujące, to mimo wszystko nie rozumiem cynizmu i złośliwości w stosunku do osób, które trafiają tam z takimi problemami. Tak jakby ktoś nagle zapomniał, jak to jest, gdy robi się ów pierwszy, bardzo nieśmiały i niemal anonimowy coming out. Ja nigdy tego nie zapomnę. I ilekroć natrafiam na wątek, w którym taka "nowicjuszka" jest praktycznie zżerana, robi mi się autentycznie przykro. Pewnie, że po drugiej stronie czasem usiądzie nie zagubiona istota, która nie ma z kim porozmawiać o swoich dylematach, a "prowokatorka" czy "prowokator", ale mimo wszystko lepiej chyba wyjść na idiotkę niż powiedzieć komuś na wejściu coś w stylu: "może i myślisz, że jesteś taka jak my i znajdziesz w nas wsparcie, ale tak nie będzie. Czemu? Bo my się tu durnymi małolatami i ich problemami nie przejmujemy, mamy ciekawsze zajęcia". Cóż, może jednak jestem idealistką.

Nie chcę nikogo wychowywać. Od tego są moderatorki i moderatorzy, zazwyczaj pracujący społecznie, więc nie ma co po nich oczekiwać nie wiadomo jakich wysiłków. Zresztą forumowe piranie są wszędzie, więc nie ma ani powodu, ani możliwości, by i u nas ich nie było. I jak ktosia chce dyskutować, to znajdzie sposób na ich omijanie. Tyle że mam wrażenie, że te wszystkie, już wspomniane, -fobie, -andrie, -ginie i inne biorą się między innymi właśnie z takiego braku wrażliwości, o którym piszę wyżej. Bo czasami jest to kolejna zagubiona dziewczyna, a czasami morderstwo na Sołaczu, wokół którego też było trochę "żartów", a "żartownisie", upomniane, nie widziały w tym, co robią, nic złego. No a skoro to ich nie rusza, to trudno, aby przejęły się jakimiś "Innymi", "wykluczonymi", "prawami kobiet" i podobnymi wymysłami "entelektualistek". Nie mówiąc już o zrobieniu czegoś dla nich (a więc tak naprawdę dla siebie, ale kto by się przejmował takimi niuansami).

Na koniec: wiem, że trochę marudzę. I na KK (i w innych miejscach) zdarzają się dobre dyskusje (a to, że wydaje mi się, że kiedyś było lepiej, to pewnie objaw gwałtownego starzenia się), a te niedobre po prostu najbardziej widać i najsilniej zapadają w pamięć.

I tak naprawdę na koniec (i w nawiązaniu do komentarza o "szukaniu wad"): jestem przekonana, że nie da się osobno rozpatrywać homofobii, mizoginii, mizoandrii, rasizmu, ksenofobii itd., itp. Dziwi mnie brak wrażliwości w ogóle, ale jeszcze bardziej dziwi mnie wrażliwość wybiórcza.